dinsdag 30 november 2010

Winter en ik word wakker

Temperaturen dalen onder nul en dan is het heerlijk paardrijden. Geen nattigheid, geen vertrapte weiden….


Vrijdag gereden, zaterdag met de koets, zondag met de koets en gisteren 2,5 uur over het plateau van Nuth gezworven in de lichte sneeuw. Zo mag het van mij de hele winter blijven. Heerlijk!

donderdag 25 november 2010

Het sneeuwt


Hij staat nu de sneeuw van m'n jas te likken. Grote vlokken vallen uit de lucht en hij slaakt een diepe zucht als we weer het terrein van de stal op lopen. Onderweg verschuilt hij zich achter mijn rug. Heerlijk weer!

maandag 22 november 2010

Vooruitgang

Gisteren begon ik vooruitgang te merken. Een uitgebreide opwarming is hard nodig, zonder dat is Lightning erg stijf en lukt het hem niet zijn benen op te tillen. Vorige week in de bak gereden en in de opwarmgalop ging hij bijna op z’n knieën en krabbelde weer overeind. Hij schrikt er niet eens meer van. Ik wel… Balkjes neergelegd zodat hij zijn voeten optilde, maar hij kan niet mikken voor de balk en ik zeker niet. Dat ging dus ook niet. Toen maar wat behendigheid gedaan en galop/draf overgangen en stap/achteruit overgangen. Toen voelde je al echt dat hij voor hoger kwam.
Vrijdag even naar buiten en van hetzelfde laken een pak. Weer vallen. In draf hoorde je hem zijn voeten over de grond slepen. In galop gezet, maar toen begon hij achter om te springen en kwam me een andere ruiter tegemoet. Dat korte stukje was wel genoeg om hem alert te krijgen en hij tilde zijn voeten op.

Ik begon langzaam het patroon te herkennen (ja, een paard leert sneller!) en heb gisteren dus goed opgewarmd en merkte na de ondertussen vaste series overgangen dat hij echt zijn rug begint te gebruiken en gebalanceerd begint te lopen. Je voelt zo’n “rocking motion” van achter naar voren. Aan zijn hoofd hoef ik dan vervolgens nog maar weinig te doen en laat het achterwege. Zijn hoofd in positie dwingen werkte helemaal niet en ik ben blij met die bevestiging dat de hoofdpositie vanzelf komt als je paard goed loopt. Voorheen was dit onbereikbare theorie van goeroes. Hij wordt zo ook erg licht op het bit waar ik nu in de bak weer mee rij. Zo merk je dat hij zichzelf begint te dragen en niet meer op de hand hangt.


Ik kijk zo af en toe eens naar de dressuurruiters om te leren wat hun basis is. Er rijden op onze stal best wel een paar goede ruiters rond die niet alleen maar trekken maar echt rijden vanuit de basisprincipes van de dressuur. Western is mooi met het extreem loslaten, maar je moet je paard wel eerst leren om op eigen benen te lopen. Western paarden horen niet in de oprichting te lopen, maar ik merk dat Lightning dat in deze fase van training nodig heeft om zijn rug en achterhand te gebruiken.

dinsdag 16 november 2010

Alles eng

Vorige week een flink stuk buiten gereden. Alles was eng... heel ongebruikelijk voor Lightning die normaal heel stoer is buiten. Auto's, fietsers, alles wat in de struiken lag, containers, bomen, struiken. Helaas kwamen ons ook nog een stel jonge koeien na gerend. Dat hielp natuurlijk niet... Jammer want de ontspanning is zo ver te zoeken. En net als je denkt dat hij je wel volledig vertrouwt.... Het lijkt wel dat hoe meer ontspannen ik word, hoe meer hij gaat zoeken. Alsof mijn spanning hem steun geeft. Ga je er nl. als een zoutzak op zitten, doet hij niks meer - volledig verloren. Weet hij veel dat mijn spierspanning betekent dat ik zelf bang ben? Die was er altijd al. Nu valt dat steeds meer weg. 

zaterdag 13 november 2010

Veel regen


Heeft zich een weg door de wei gebaand in de vorm van een snel stromende rivier.

zaterdag 6 november 2010

Op en neer...

...gaat het met hem. Donderdag weer gelongeerd, maar linksom was zijn galop zo slecht dat ik dacht dat het nooit meer goed zou komen. Struikelen, extreem verkeerde stelling pakken, paniek maken, rennen, hoofd in de lucht, schokkende overgangen, eruit vallen.... Toch maar even doorgezet en het werd iets beter, maar niet veel. Had ik erop gezeten, had ik hem beter kunnen corrigeren. Ik longeer met dubbele lijnen, maar toch kun je niet alles corrigeren als hij echt niet wilt. Maar ik zit er juist niet elke keer op om hem ook zonder ruitergewicht te trainen. Het is alweer 3 weken dat hij echt goede en heel slechte dagen heeft.

Gisterenavond dan maar een stuk gaan wandelen. Op de wei beweegt hij zo weinig, dat hij 's avonds nog steeds stalbenen heeft! Hoeft ook niet; gras is daar, schrikken is te vermoeiend en zijn maatje is rustig. Hij was nat en zat onder de modder - haha, slim - dan kan er geen zadel op. Met wandelen ging hij de eerste 500m zelfs in verzet. Hoofd omhoog en struikelen (over niks). Dat zijn van die momenten dat ik ervan overtuigd ben dat het nooit meer goed komen. En dan vanmorgen in de bak gereden en dat ging super! Hij was snel moe (het is ook wel erg warm nu als je al een wintervachtje hebt), maar hij deed het best goed.

dinsdag 2 november 2010

En hier niet voor...

Vanavond in de bak gereden. Daar rij ik dus geen paard voor. In een bak van 30x60m word ik al claustrofobisch als ik er tussen nog 4-5 andere paarden rijd die heel andere oefeningen doen dan ik. Help. Ik rij maar gewoon in de buitenbak. Die heb ik op zo'n luxe stal voor me alleen en kan me tenminste concentreren op het rijden.