Lekker suffen in het zonnetje

Hoefzweer

De hoefzweer was eruit gesneden door de smid, maar hij bleef mank. Na een paar dagen in soda weken, kwam de zweer er ook langs boven uit. Hij is nu bijna niet meer mank, maar het herstel gaat wel even duren.

Gedrag

Een van de leuke dingen van je paard aan huis te hebben, is dat je ze vaak kunt observeren. Ik kan ervan genieten om gewoon naar ze te kijken, naar wat ze doen en hoe ze zich gedragen. Van de week dacht ik “het zijn net drie collega’s samen waarvan de baas op vakantie is”. Blijkbaar vindt Lightning het niet nodig de baas te spelen nu Jenny er niet meer bij is. En Furi die Janka al jaren kent, maar er nooit vriendinnen mee was, verkiest haar boven Lightning. Lightning doet zich amper nog de moeite om iemand weg te jagen. Echt geweldig vinden ze elkaar niet, maar als je ergens samen “werkt”, moet je er maar wat van maken. En voor een paard is slecht gezelschap beter dan geen gezelschap.

Hoefzweer :-(

Afgelopen zondag stond hij op 3 benen, de kogel helemaal warm en dik. Uitgegleden? Ik besloot het een paar dagen aan te kijken, maar het beterde niet. Zou hij een hoefzweer hebben? Het was alweer even geleden, maar de symptomen waren er wel en bleven ook. Hoefsmid gebeld die er gisteren inderdaad pus uit haalde. Het circus van soda weken begint weer opnieuw... Gelukkig is hij het gewend. Nog een reden voor een paardje erbij... Lightning is zo vaak stuk dat een reserve geen kwaad kan :-s.

Je hoef in een emmer,
je hoofd op het hek

Soda weken

Met de hulp van de twee katten
(de andere ligt achter me)

Winkelen

Ik ben sinds een tijdje aan het winkelen. Ik deed dat altijd al, dagdromend, maar nu winkel ik serieuzer. Ik ben aan het winkelen voor een vriendinnetje voor Lightning en mij. Waarom? Tja, aan één paard heb ik eerlijk gezegd meer dan genoeg, zeker als het op rijden aan komt. Ook eerlijk, is toegeven dat mijn hart naar de verzorging uit gaat. Rijden, trainen, koetsen, etc. vind ik geweldig, maar dat hoeft niet elke dag en ik zal ook eerst de wei in orde gaan maken voordat ik ga rijden. Ook droom ik al jaren van veulentjes (al hoef ik ze in mijn dromen nooit te verkopen en zijn ze altijd gezond). En het zou leuk zijn om af en toe te gaan rijden met anderen die hier komen. Die kunnen dan op Lightning of vriendinnetje mee. Hier liet ik het dan bij.

De doorslag kwam echter afgelopen herfst toen Jenny en Reata ineens vertrokken. Ik realiseerde me ineens dat zo’n groep kwetsbaar is als de paarden niet van jezelf zijn. Er stonden er vier: Lightning, Furi, Jenny en Reata. Toen waren het er ineens nog maar twee en Lightning moest zijn grote liefde afgeven. Toegegeven was er vrij snel iemand anders die qua paard en eigenaar goed bij ons past, en vind ik het even lekker rustig zo, toch wil ik er graag een paardje bij.

Ik keek op diverse websites, maar vond de kwaliteit bedroevend. “Goed gebouwd”, staat er dan bij de advertentie waarbij het paard zo Frans staat als maar kan… “Goede bloedlijnen”, waar baseren ze het op? “Twee jarige brave merrie, is ingereden en is braaf buiten”, laat maar staan! Ik vond een leuk veulen, net gespeend, in Bordeaux! Dat wilde ik een veulen toch niet aandoen. Ik begon langzaam te denken dat ik veeleisend was! Wat zijn mijn wensen: Paint of Quarter merrie met papieren, rustig van karakter, goed gebouwd en gezond. Toch niet zo gek? Liefst had ik er ook een via via, want ik leer ze graag eerst kennen. Daarop had ik twee lijntjes uitgezet bij trainers die in het Paint wereldje zitten. Na een week had ik al een reactie!

En wat voor reactie! De merrie waar ik naar kijk nu heeft het allemaal!! Bloedlijnen om je vingers bij af te likken (de ene wereldkampioen na de andere die tot op leeftijd in de sport lopen), heel mooi gebouwd, nette leeftijd en een paar witte vlekken. Qua karakter is ze onbedorven en laat ze met zich sollen. Ze is iets ouder dan Lightning, maar niet ingereden. Dat kan i.m.o. alsnog! Nu is de gezondheid het enige waar we nog naar moeten kijken. Ze gaat de molen in en vrijdag worden er 22 (!) röntgenfoto’s gemaakt. Dan zien we verder. Ik moet haar zelf nog gaan ontmoeten omdat ze niet bepaald in de buurt woont, maar gezondheid eerst. Oh, en had ik al verteld dat ze drachtig is?

Spannend :D
Duimen jullie mee?

Inspirerend (clinic Buck Brannaman)

Ik heb er even over moeten denken, maar "Inspirerend" is mijn conclusie van de clinic van Buck Brannaman.

De eerste dag (zaterdag) kon ik alle informatie nog niet goed plaatsen. Ik was er als toeschouwer en hoorde de uitleg aan van Buck. Ik had me (niet alleen omdat er geen plaats meer was) nog niet als ruiter ingeschreven, omdat ik hem niet kende. Ik ken zijn reputatie natuurlijk wel, en zijn methode ook (Lightning is zo opgeleerd door iemand die zijn methodiek volgt), maar eerst zien, dan geloven. Ik vond hem met momenten ook erg kleinerend naar de ruiters toe en hij liet ze erg aanmodderen om de enkeling belachelijk te maken als iets niet lukte. “Je paard is al 15 jaar slecht behandeld, daarom doet hij zo”. Oef, dat kan ook anders. Iemand die er huilend naast stond, werd de bak uitgestuurd met de mededeling dat hij met “quiters” niks kon. Ik hoop dat hij voor zichzelf minstens net zo hard is, maar wat meer rekening houdt met de paarden. Hij is bekend, en kan het zich veroorloven. Ik vroeg me hardop af hoe iemand wiens zelfvertrouwen de grond ingeboord was, nog duidelijk kon zijn naar zijn paard?

Zelf reed hij op een “groen” leenpaard. Hij was erg duidelijk in zijn hulpen (soms zo duidelijk dat het paard 5 meter naar voren sprong!), maar bereikte snel resultaat. Hij begon de dag met een uur of twee uitleg, waarbij de deelnemers stonden te bevriezen naast hun paard. De deelnemers moesten daarna zijn oefeningen nadoen, maar waren soms al vergeten wat hij ook weer precies allemaal gezegd en voorgedaan had. Voor de toeschouwers was dat ook lastig, want je kunt niet oefenen. Helaas begeleidde hij de ruiters nauwelijks bij de oefeningen, waardoor dat soms mis bleef gaan. Het was ook nog al een gekrioel in die bak met 18 deelnemers. Ik was al blij dat ik zelf niet meegedaan had. Ondertussen probeerde ik heel hard om alles in me op te nemen zodat ik het thuis kon nadoen.

De tweede dag ging het al beter, ze gingen sneller aan de slag en ondanks een hoorbare verkoudheid, ging hij beter gemutst en onverstoorbaar door. Wat heeft die man een focus! Alleen dat al! Terwijl hij uitleg gaf, trainde hij zijn paard en hield zijn aandacht erbij. Hij was behoorlijk fel op deelnemers die bij elke stap hun paard aanspoorden en die in plaats van eerst de kuit aan te leggen, meteen de hak erin duwden of zelfs de spoor. Ik ben het daarin volledig met hem eens, maar zag het niet. We speurden elk been af, maar het enige been dat bij elke stap het paard een tik gaf was dat van hem zelf! Ook zag ik een opmerkingen die hij zelf gemaakt had waarin hij aangaf dat hij gefaald had als het paard bokte. Toch bokte zijn eigen paard ook! "Practice what you preach, mr Brannaman!" Ik geef hem het voordeel van de twijfel en ga ervan uit dat ik het niet goed gezien of begrepen heb. Misschien is een klein bokje wel ok? Of had hij het over aansporen zonder enig effect? Want dat het aansporen bij hem wèl effect had, was goed te zien. Inmiddels kon ik niet wachten om het thuis te gaan proberen en ook de ruiters in de bak maakten goede vorderingen.

Op maandag probeerde ik het thuis meteen. De grondwerk oefening lukte me niet zo goed. Hij ging wel netjes in een rondje en zijn achterhand week ook mooi weg, maar ik realiseerde me dat ik zelf naar achteren stapte als zijn voorhand om moest. Dat moeten we dus nog meer oefenen. Onder zadel probeerde ik dezelfde oefening waarbij Lightning zijn hoofd zijwaarts moest draaien, dan zijn achterhand en dan voorhand moest omzetten. Wel moest ik eerst wachten tot zijn oren op dezelfde hoogte stonden. Dat zou nog wel eens een uitdaging kunnen zijn, gegeven dat zijn hoofd scheef op zijn nek staat en hij zelf niet aan zijn schouders kan. Ik wachtte af en zag dat hij het probeerde! Na een paar keer lukte het hem zelfs en ik denk dat hij die dag zijn hoofd verder zijwaarts gebogen heeft dan hij ooit eerder deed! Uit zichzelf, want ik vroeg alleen maar.

Ook deed ik nog een paar andere oefeningen die hij al goed bleek te kennen. Ondertussen kan ik hem op mijn gedachten rijden, maar een punt is nog dat hij niet zo vlot van het been is, misschien wel doordat mijn gedachten ook niet van racepaarden houden. Ook dat ging meteen veel beter met de tips van Buck. Wat was dat mooi rijden, zeg! Ik blijf uiteraard kritisch, maar ik heb door een paar tips ongelofelijk veel bij geleerd, al was het een opfrisser. Soms kan iemand net iets op een andere manier zeggen, waardoor het wel lukt. De oefeningen gaan Lightning helpen om zijn achterhand beter te gebruiken zonder dat hij in een bit geduwd moet worden. Dat werkt bij hem namelijk niet blijvend. Ik begin langzaam de behoefte te krijgen om dit ook op andere paarden uit te gaan proberen...

Vol goede moed vooruit!

Bewust onnatuurlijk paardrijden

Blog Marjan Tulp: bewust onnatuurlijk paardrijden

De laatste tijd kom ik steeds meer stukjes tegen over de realiteit van paardrijden en ook zelf filosofeer ik daar regelmatig over. Deze wilde ik jullie niet onthouden..., beter goed gelinkt dan slecht verzonnen!

St. Maarten te paard

Een paar weken geleden kwam een buurman die ik nog niet kende vragen of ik mijn paard ter beschikking wilde stellen voor een basisschool in de buurt. Hun eigen paard liep niet meer goed en een bekende had mij aangeraden. Mij zei het op dat moment niks, maar ik ben best in voor een geintje te paard en stemde toe.

Afgelopen maandag trok ik in de schemering mooi gepoetst richting Geleen. Zodat ik toch een beetje kon opschieten en omdat ik mezelf na een aanstelrit op zondag eens stevig had toegesproken, ging ik erop, donker of niet. Ook mijn helm had ik thuis gelaten omdat ik niet naast het paard (St. Maarten in de vorm van meester Wim ging erop) met een helm wilde lopen. Ook dat deerde me niet.

Lightning was meteen onzeker en ik ook. Zelfs de paarden van de buren leken in het schemerlicht vreselijke monsters en achter elke struik zat minstens één tijger :-s. Hij liep langzaam en keek steeds van links naar rechts. In het stikdonkere bos en door de barricade aan het spoor, ben ik toch maar met de zaklamp voorop gaan lopen. Eenmaal in het dorp was de straatverlichting aan en was ik aan de late kant. In een vlot drafje gingen we doelgericht over de straten van Geleen, de drukke weg over en zonder enige aarzeling over de rotonde. Aan reflectors en een voor- en achterlicht had ik wel gedacht!

Bij de school stonden honderden kinderen, allemaal met een lampion! Gillen, schreeuwen, lachen, zingen, ze hadden veel plezier. Lightning is gelukkig meer kindervriend dan ik, haha. Al gauw hesen we meester Wim aan boord. Hij zag het niet zo zitten, maar deed het toch. Ik hield het leikoord vast en liep achter een volgauto aan. Achter ons kwamen àl die kinderen. De voorsten hadden een touw vast waar iedereen achter moest blijven, maar af en toe waren ze iets te enthousiast en liepen met touw en al tegen hem op. Wat een situatie was dat voor een paard, gedreven worden van achteren door een kudde kinderen en voor je een auto. Lightning gaf geen krimp en ging in processie-tempo stapje voor stapje vooruit.

Na de optocht gingen we weer naar huis. Vanaf dat moment wilde ik ook echt naar huis, dus hùp erop en gáán met dat paard. Ik lette niet meer op mezelf, ik lette niet meer op hem, ik reed gewoon naar huis! Hij keek niet om zich heen en ging vlot en doelgericht vooruit.

Ik heb het wel eens in boeken gelezen en in lessen gehad: als je de juiste focus hebt, dan doet je paard wat jij wilt. Dat bleek nu weer zo duidelijk en af en toe heb ik zo'n moment echt nodig. Een "stoomtreinmoment" noem ik dat, dan kan ik ineens paardrijden! Maar dat is een ander verhaal...

PS: achteraf bleek dat mijn buurman de verwijzing verkeerd hadden begrepen en ze iemand anders moesten hebben... Ach ja, we hebben het graag gedaan :D

Rambo dekens

Als sinds de eerste vliegendeken ben ik een fan van Rambo dekens. Die deken heeft hij nog steeds en al draagt hij hem niet meer zo vaak, hij is nog steeds in goede staat. Toen Rambo met de Quarter Horse dekens kwam, wilde ik niks anders meer. Die passen tenminste!

Ondertussen heeft hij ook 2 QH regendekens (1 voor de shows), 2 QH sheets, en een QH winterdeken (nog ongebruikt) en sinds kort een zweetdeken.

Zijn oude zweetdeken was hem te klein (maat 175, terwijl hij 195 heeft!) en met het rijden in de binnenbak en daarna direct op de trailer, vond ik dat hij een nieuwe mocht. Een uitgebreide mail naar Horseware met de belofte er iets over te schrijven, leverde ons een mooie nieuwe zweetdeken op! (PS je kan zien dat deze zweetdeken geen Quarter model is...)

Thank you, Horseware, for this colourful and warm fleece blanket!

En dan nog even een foto in een QH sheet....

Ook Fluffy vond de deken lekker warm.

Voor de geïnteresseerden:
Horseware website
Horseware facebook pagina

Janka arriveert

Zaterdag heb ik Janka opgehaald. De verwachting was dat het laden wel even kon duren, maar ze liep er zo in. Eenmaal bij ons aangekomen hebben we haar in de bak gezet en al gauw kwamen Lightning en Furi kijken. Furi en Janka kennen elkaar al jaren en Lighting moest even goed kijken/ruiken (met de hals erop), maar toen wist hij het ook weer en hebben we ze bij elkaar gelaten. Janka was in het begin wat onrustig en ze liep op en neer van de poort naar de paddock, met Lightning en Furi achter haar aan. Af en toe hinnikte ze ook alsof ze het niet goed begreep.



De dag erna was het goed....

Eenzaam

Lightning protesteert altijd in meer of mindere mate als hij aan het werk moet (bij het zien van het zadel, tuig of longeerlijn). Ik relateerde dat altijd aan fysiek ongemak. Sinds anderhalve week echter, zijn zijn vriendinnen weg en ineens is het anders. De weerstand is veel minder! Blijkbaar is het nu minder erg, omdat het alternatief (met Furi op de wei staan) ineens niet meer zo aantrekkelijk is. Wel nog aantrekkelijker dan werk natuurlijk, maar niet zo aantrekkelijk als met zijn dames Jenny en Reata. Hij zoekt nu meer toenadering bij Furi, maar die heeft daar geen boodschap aan. (Hij hinnikt ook op haar, maar ze is doof en reageert er niet op ;))

Dit doet me denken aan een trainingsmethode die me ooit verteld werd door een trainer (die er overigens niet al te vriendelijke maar wel erg duidelijke methodes op nahield): zet een paard dat niet wil werken alleen in een stal waar hij geen andere paarden kan zien en laat hem daar een paar dagen staan. Elke keer als je hem eruit haalt zal hij het werken waarderen.

Ik heb nu onbedoeld deze methode in een lichte vorm toegepast. Dat maakt wel dat ik blij om te zien dat hij het op de wei naar zijn zin heeft gehad met zijn meisjes en dat het niet per sé fysiek ongemak is. De meeste tijd moet hij toch daar doorbrengen en vind ik het logisch dat hij dat liever doet dan gereden worden. Bovendien komt er zaterdag alweer een merrie bij! Janka is een Schwarzwalder Fuchs (we hebben blijkbaar patent op vossen) van 22. Deze struise dame kent hij al en hij is er een tijdje “samen” mee geweest, voor hij Jenny leerde kennen. De “eenzaamheid” is van korte duur.

Spontaan (het beste van Sweikhuizen met Galen)

Er was mooi weer voorspeld voor vandaag, en wat doe je dan met al die mooie herfstkleuren in een zacht zonnetje? Juist, paard rijden?

Het was alweer een jaar geleden dat we nog eens met Galen waren gaan rijden, hij woont namelijk in Geel in België. http://lightningph.blogspot.nl/2012/08/route-limburgse-kempen-rit-met-galen.html
Vandaag kwam hij naar ons om alle mooie bospaadjes te proberen en dat is goed gelukt, we hebben heerlijk gereden!

Houden van paarden

"Ik hou van paarden", hoor ik regelmatig iemand zeggen. Ik denk daar dan altijd achteraan: "houdt dat paard daar ook van, dat jij van paarden houdt?"

Wat bedoel ik daarmee?
Bijvoorbeeld: het paard kusjes geven en knuffelen is voor mensen een uiting van liefde, maar voor paarden niet. Sterker nog, die krijgen instinctief een roofdier om de nek waarvan ze alleen maar geleerd hebben om aan dat voor hun vreemde gedrag te wennen.

Nog een voorbeeld: "mijn paard vindt buiten rijden leuk, want dan is hij zo lekker voorwaarts en zet de oortjes erop". Wie zegt dat voorwaarts zijn en de oortjes erop zetten voor het paard een uiting zijn van vrolijkheid of leuk vinden??? Het is een interpretatie van de mens, en je kan maar heel moeilijk bewijzen of dat zo is of niet. Een paard dat ergens iets ziet, doet zijn oren naar voren. En vlot doorlopen kan ook vluchten zijn.

Vindt een paard überhaupt wel eens iets LEUK, vraag ik me wel eens af? Een paard doet zijn ding, mits niet gestoord door de mens: eten en socialiseren met zijn soortgenoten (kort gezegd). Gelukkig voor de mens heeft het paard een gen waardoor ze aan dingen kunnen wennen, waaronder een mens in zijn buurt of op zijn rug (zebra's hebben dat bijv. niet). Maar ergens aan gewend zijn, maakt niet automatisch dat het leuk is. Een paard kan gewend zijn aan 24 uur per dag in een stal opgesloten staan, maar is dat leuk? Ik zeg wel eens, om aan te tonen hoe ver die gewenning kan gaan, dat als je je paard elke dag om 8 uur een klap geeft, hij na een week ervoor klaar staat.

Toch betrap ik mezelf er ook wel eens op, dat ik zeg "dat vindt hij niet leuk". Misschien kun je wel zeggen dat een paard dingen NIET leuk vindt? Dan moet je al weten welke signalen daarvoor zijn. Oren in de nek leggen? Het wit van de ogen zien? Zwaaien met de staart? Noem ze maar op, om nog maar te zwijgen van bokken of steigeren, signalen die aangeven dat je paard het er niet mee eens is. En is dat dan gebrek aan training (lees: gewenning) of doet het ergens pijn?

Ik heb zelf toevallig een erg expressief paard die het me met enige regelmaat duidelijk maakt dat hij liever met zijn meisjes in de wei staat, dan dat hij gereden wordt. Dat ligt natuurlijk aan mij: niet regelmatig genoeg gereden worden en hoogstwaarschijnlijk zit hem vaak iets dwars met die nek van hem. Of ik heb ervoor gezorgd dat hij zich zo gedraagt omdat ik erop reageer als hij me iets probeert te vertellen? Onderschat het vermogen van training niet!

Hou ik dan wel van mijn paard? Dat denk ik wel, misschien is regelmatig rijden niet mijn ding, maar ik probeer er in ieder geval zo goed mogelijk voor te zorgen dat hij zo weinig mogelijk ongemak ervaart en zo veel mogelijk paard kan zijn.

Gisteren ben ik daar niet in geslaagd. Zijn beide vriendinnen zijn verhuisd :(. Wij mensen nemen soms beslissingen voor onze paarden waar ze genoegen mee moeten nemen. Toch heb ik dan buikpijn als ik hem 's nachts hoor roepen omdat hij niet begrijpt waarom ze weg zijn. Hij is niet alleen achter gebleven, hoor, Furi is er ook nog, maar hij roept toch nog maar een keer. Ik hoop dat de dames hem en hun plekje niet zo missen. Komt wel goed hoor, weer iets om aan te wennen!

Mijn trouwe hulp: Whiskey

Zijn broer Fluffy is ondertussen muizen vangen.

Eg en sleep

Van de week maar weer eens met de eg aan de gang...

Daarna vond ik het een goed idee om de sleep eens te nemen en het geheel gelijk te trekken. Verder dan 15 meter kwam ik helaas niet. De sleep zat vol modder en Lightning kwam niet meer verder. De modder er maar weer uit gehaald en omgedraaid. Ik hoop dat het in de wei wel werkt, maar hoe ik de sleep tot daar krijg?? Je tilt hem met 2 personen nauwelijks!   

Clinic Nadieh Haarsma (13 okt)

Het weer leek een beetje tegen te zitten, maar achteraf heeft bijna elke deelnemer het droog gehouden. Ik was na de lunch aan de beurt, dus Lightning mocht nog even grazen. Op het veld stonden oude bekende Klava en zijn halfzus Bambi (die hij niet kende).

Later kwam daar Kaunos nog bij, een ruin en bekende van Bambi. Het was grappig om te zien dat Kaunos vond dan Lightning vooral uit de buurt moest blijven van Bambi. Ze hebben trouwens dezelfde vader, niet dezelfde moeder.

Anyway.... terug naar de les! Trail stond op het programma. Het enige dat er bij Lightning nog te sleutelen valt is het over balken stappen: "klong klong", klinkt het steevast. Daar wist Nadieh wel iets op: de balk hoger leggen zodat hij denkt dat hij zijn voeten altijd moet optillen. Dat werkte super, maar niet erg lang voor onze slimmerik. Het enige dat bij mij nog te sleutelen valt (nou ja, enige...) zijn de lope-overs. Ik vind dat eng. Toch is het een paar keer goed gelukt! Bedankt Nadieh, voor de leerzame dag!

(Inmiddels ligt er in onze "bak" een verhoogde balk. Als ik daar elke keer een paar keer overheen rijd, dan blijft het vast een keer plakken.)

Lespaard

Zaterdag diende Lightning als lespaard om een ruiter kennis te laten maken met een western getraind paard. Hij is er echt wel het paard voor om dingen op uit te proberen, al is doorlopen niet zijn sterkste kant! 

Wandelen

Vandaag zijn we nog eens gaan wandelen. Dat hadden we al een hele tijd niet meer gedaan, te druk met rijden en in de wei werken. Er was wel een directe aanleiding om het nog eens te doen: afgelopen week zaten we bijna met de koets in de struiken omdat hij weer niet langs een rooster durfde. Rustig aan komen lopen, even laten ruiken en na 5 minuten stond hij er al blazend met 2 voeten op. Nog 10 minuten rond gestapt, erover, erlangs, erover, stoppen, achteruit. Geen probleem! Nog 50x doen en het wordt gewoon.

Met de koets ver uitwijken is echt geen optie!

Stapje voor stapje.

Hij kan het wel! Dappere vent.

Nog even van de zonsondergang genieten.

Koets

Slimmerik

Waarom zou je je bakje op de grond zetten als dat niet nodig is?

NK Paint Horses 2013: de video's

Showmanship at Halter:

Zondag

Wat doet iemand die zijn paard thuis heeft staan op zondag?

's Morgens:
een heerlijk ritje met de koets maken door het Limburgse landschap

's Middags:
roosters maken voor de hooibakken om "Tasmanian Devil" Reata iets af te remmen.

best trots op mezelf!

test: goedgekeurd!

kan ik die camera ook eten?

's Avonds:
bloggen...

NK Paint Horses 2013

Vorig jaar hebben we overgeslagen nadat we in 2010 en 2011 naar het NK waren geweest. Dit jaar waren we er weer bij. Alle "in hand" onderdelen waren op zaterdag, dus hoefden we maar één dag te gaan. Onder zadel hebben we nog geen NK niveau...

Toevallig kwam ik een oud stalgenootje tegen op de wedstrijd in Wanroij (DWRF). Zij heeft een black overo paint merrie (Sioux) en wilde ook graag showen, maar heeft geen vervoer. Het was een puzzel, maar met mijn auto, haar geleende trailer en haar vriend's rijbewijs, konden we toch samen gaan! Iedereen blij.

Lightning en Sioux kenden elkaar niet en zij had zoiets van "hiiii!". Merries, hè? Beiden vrij kort vastgezet en op naar Nieuwegein.

Nog even snel de achterkant wassen!

Wij zijn er klaar voor :)

Halter

Sioux en Lightning

Line up van de Showmanship: Lightning links, Sioux rechts

Sjoen bajke :D

De halter ging voor ons beiden niet zo geweldig. Ik had alle tips van de jury toegepast, maar we werden niet geplaatst (normaal eindigt hij ergens middenin). Die tips gaan dus weer de deur uit! "Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg", was mijn motto gisteren! Ook in de showmanship probeerde ik tè hard mijn best te doen. Van gekkigheid wist ik niet meer naar wie ik nu moest knikken en waar ik moest staan, waardoor ik als een soort onzekere knikkende tot 3 keer toe aan de verkeerde kant stond! Er waren 11 deelnemers (dacht ik) en we werden toch nog 5e. Met zulke grove fouten moest de rest dan nog wel nestjes zijn gegaan. Ik zal de video op ons YouTube kanaal zetten.

Sioux vond het erg spannend en wilde haar figuren niet doen. Ze draafde niet mee en ging in plaats daarvan de lucht in. Oei!

Daarna was het nog vrij lang wachten voor de in hand trail. Dat ging heel aardig op wat "klong klong" na. Dat geluid hoor ik altijd als Lightning over balken gaat. Na afloop vertelde de jury ons dat als je als leider van je paard in of uit de figuur stapt, je dan strafpunten krijgt :(. Dat was duur, dacht ik toen. We werden 3e en 4e geplaatst. Best netjes. Ook Sioux verbeterde zichtbaar en liep heel ontspannen en soepel rond het parcours.

Allemaal erg moe en niet zo heel erg voldaan, gingen we weer naar huis. We hebben een gezellige dag gehad en weer veel paarden met vlekken gezien :D. Tussendoor kon ik het nog even niet laten om een keel op te zetten tegen iemand die zijn paard met een leren band hard op zijn neus sloeg! Het paard beet, volgens hen. Prima dat je hem dan corrigeert, maar van mij mag dat paard de volgende keer harder bijten! Misschien proberen ze dan een iets minder zware straf :s.

de dag erna, lekker slapen in je (open) stal
het wit zit er nog op ;)

Showmanship les

Nadieh doet voor hoe ik moet wegdraven met haar hond. Leerzaam en leuk!

Een beetje tè geliefd...

Reata is hengstig. Lightning heeft nauwelijks interesse in half zus Jenny als ze hengstig is, maar met Reata weet hij wel raad!

Vanmorgen vroeg ik me al af waarom Reata modder plekken op haar rug en zij had. Nu weet ik waarom: Lightning is aan het kleien geweest ;). Niet zo handig.... nu slapen de tortelduifjes, dus het is even rustig.

Hier is de link naar de video op YouTube. Met opzet plaats ik de video niet hier direct, voor als er mensen zijn die dit liever niet zien...
Video Lighting dekt Reata

PS: Lightning is ècht een ruin, dus hier komen geen veulentjes van.

Van gevreesd naar geliefd

Was Reata in de lente nog een paard waarvoor iedereen aan de kant ging, nu heeft ze zich ontpopt tot allemansvriend, Alles moest voor haar wijken, als je met eten kwam, maar ook als je je paard uit de wei wilde halen: andere paarden, mensen, honden en zelfs de katten zetten het op een lopen. We namen uit veiligheid de zweep mee de wei in en vreesden voor de omheining. 

Ze is daarna weer in training gegaan en kwam begin september terug. Ondanks dat ze elkaar al kenden, hebben we ze voorzichtig geïntroduceerd. Wat het precies geweest is, kan ze niet zeggen, maar ze is lief tegen iedereen. We maken met een blij gezicht en een beetje ongeloof foto's van iedereen waarmee ze samen eet en knuffelt (zelfs de kat). Ze staan vaak met z'n drieën in de stal of samen te eten. Vanmorgen mocht ook Furi samen met haar eten :D

Ruiterroute Schinnen

Ondertussen jaren geleden stond ik op een stal bij een boer die de koeien had ingeruild voor paarden. Toen was ik nog erg onzeker om te rijden en deed mijn eerste stapjes (alleen) op buitenrit. De boer reed zelf ook paard en was daar in mijn ogen erg avontuurlijk in. Hij vertelde over lange ritten over mooie paden door dichte bossen. Daar droomde ik toen alleen nog maar van.

Een route die hij beschreef, ging over een brug over de snelweg, door de bossen van Schinnen, over een zandpad dat 3 km lang zou zijn. Tot aan en zelfs iets over die brug ben ik ooit nog wel geweest (http://lightningph.blogspot.nl/2009/09/zo-braaf.html), maar daarna vond ik de weg niet en ging terug.

Inmiddels wonen we midden tussen de ruiterroutes van Schinnen en heb ik (nog steeds na enig zoekwerk te paard en op de fiets) vorige week het pad gevonden. Het was inderdaad een vrij lang zandpad, lekker breed en langs de beek. Erg mooi! Ik kon niet wachten om te gaan. Zondag gingen we met Lightning en Furi op weg. Eerst hier de berg af, dan een mooi maar niet zo fijn pad (steentjes), dan langs de beek over of onder de brug door, langs de stroopfabriek, langs de school, en dan is het er! De moeite wel waard en daar gingen we dan eindelijk! Nu nog een keer langs het strand rijden en dan is mijn lijstje afgevinkt.   

Gezellig

Ze kunnen het al erg goed met elkaar vinden!

Onderzoek bij de Bosdreef

Een tijdje geleden had Lightning last van neusbloedingen. De dierenarts constateerde toen een ethmoïdaal hematoom na endoscopie. Ook ik zag de roze bult in zijn neus. Ik bracht het ook meteen hoopvol in verband met zijn hoofdschudden, immers een hematoom is te opereren, gissen naar de oorzaak van hoofdschudden niet.

Woensdag trok ik bezorgd met Lightning naar de Bosdreef in Moerbeke, een rit van dik 2 uur. Hij stond ingepland voor een vooronderzoek en zou dan waarschijnlijk daar blijven om de volgende ochtend geopereerd te worden. De endoscopie liet hij zich rustig ondergaan, maar er waren geen abnormaliteiten te zien. Die dikke roze bult was er (rechts toch behoorlijk groter dan links), maar dat was blijkbaar een normale structuur in de neus van een paard. Het is me ontgaan wat het precies was. De hele toegankelijke inhoud van zijn hoofd werd nagepluisd, maar er was niks abnormaals te vinden.

Sinusgebied

Daarna werd er nog een röntgenfoto gemaakt van het “sinusgebied”. Omdat we toch daar waren, wilde ik dan ook nog wel een goede foto hebben van zijn nek. Dat is iets dat ik namelijk steeds opnieuw moet uitleggen omdat geen deskundige zonder foto gelooft dat hij zijn nek ooit gebroken heeft (en nog recht staat!). Ik heb wel een foto, maar dat is een “echte” en die is niet (meer) zo duidelijk.

De eindconclusie is dat hij geen hematoom heeft (die zijn schijnbaar groenig om te zien, niet roze). De dierenarts was hier erg blij mee en gaf aan dat de operatie toch wel risicovol is en de kans op terugkeer aanwezig. Eventuele medicatie is ook heftig. “Neem maar liever dat hoofdschudden”, was zijn mening. Ik ben in ieder geval erg blij dat hij gewoon gezond is en dat ik hem weer mee mocht nemen. Voor het hoofdschudden zoeken we verder!

Om nog even op zijn hals terug te komen. In de link staat een normale hals, op de foto die van Lightning. De eerste wervel (rechts) is sowieso anders van vorm dan de tweede, maar zou twee gewrichten moeten hebben: een om te knikken en een om te draaien. De laatste is aan elkaar gegroeid. De dierenarts was er wel van onder de indruk en zei dat deze foto materiaal voor lezingen was! Een wonder dat hij er bijna niks aan overgehouden heeft, hij kan alleen zijn hoofd niet draaien en door een beperkte doorgang voor zenuwen en bloed naar achteren toe, kan hij nog wel eens struikelen! De vergroeiing is stabiel en het zou niet meer erger worden. Hier wordt hij oud mee :).
Foto normale halswervels.

Halswervels C1 en C2 Lightning (hoofd rechts)

Vrede in de wei

Afgelopen zaterdag kwam Reata weer terug naar ons. De eerste dagen hebben we haar samen met Jenny apart gehouden om gedonder te voorkomen omdat het de vorige keer niet zonder slag of stoot gegaan is. Eerst was ze hengstig en reageerden Lightning en Reata erg op elkaar door het hek. Nog maar even wachten dus. Vanmorgen heb ik de twee groepjes weer samen gelaten en dat verliep erg leuk.

Ondanks dat ik hooi had gegeven, liep Furi meteen naar Reata toe die daar lief op reageerde.Ik kreeg het erg gewoon warm van, het was zo leuk en lief om te zien.

Hey homie, daar ben ik weer!

Zo stonden ze na 2 minuten, de drie dames samen. Laat die vent maar staan!

Reata ging op onderzoek uit en vond meer hooibakken. Dat Lightning daar ook bij stond, was geen probleem.

Ik vind jou ook nog leuk hoor Jenny!

Reata gaat op onderzoek, maar Furi gaat mee!