vrijdag 31 mei 2013

Ethmoïdaal hematoom

Vanmiddag is de dierenarts geweest voor een endoscopie van de neus. Het vermoeden werd bevestigd: Lightning heeft een ethmoïdaal hematoom. Dit is een goedaardig gezwel op het zeefbeen in de neus. Volgens de dierenarts zat het niet in de weg en was het niet gevaarlijk. Het zou kunnen krimpen of groeien en daarbij soms kleine bloedingen veroorzaken. Rijden kon ook gewoon. Hij gaf aan dat opereren een optie was, maar niet nodig omdat het geen woekerende cellen zijn, maar alleen een soort bloeduitstorting in het slijmvlies (vergelijkbaar met een liesbreuk, de onderliggende bloedvaten komen er uit). Of er een link met het hoofdschudden was, kon hij niet zeggen omdat hij van het hematoom geen last zou hebben. Tja... 

Ik ga dit maar eens even laten bezinken. Kan ik met deze gedacht leven of neem ik het risico van een operatie? Ik heb natuurlijk het internet al afgestruind en ik kan nergens vinden dat het kwaad kan, maar toch wordt overal de operatie genoemd. Ik denk dat ik de door de dierenarts aanbevolen kliniek maar ga bellen, misschien kunnen zij meer over de operatie vertellen en waarom je het weg zou halen.

Het brave paard liet dit allemaal onder een lichte verdoving gewoon met zich doen, die slang in zijn neus. Ik vind het normaal, maar het is toch wel bijzonder. 

Aha-Erlebnis

Bij een van de vele zoektochten door internet n.a.v. hoofdschudden en de mogelijke oorzaken daarvan, kwam ik een artikel tegen van een Amerikaanse dierenarts over TMD (temporomandibular joint dysfunction). Klinkt ingewikkeld, maar dit is het gewricht waar de kaak aan de schedel zit.

Ik heb geen idee of dat de oorzaak is bij hem, maar van dit gewricht is ook een deel afgebroken toen hij zijn nek brak waardoor zijn kaak ook iets scheef staat. Ik had wel zo’n aha gevoel toen ik het artikel las… Ze schrijven dat dit ook bekkenproblemen geeft (en dat zegt de osteopaat altijd!) en hij bied me steeds de rechterkant van zijn hoofd aan om daar iets weg te halen. Ook mag ik zijn rechteroor bijvoorbeeld niet scheren, van die trilling wordt hij helemaal gek, links is geen probleem. Verder knarst hij regelmatig met zijn tanden.Ze beschreven ook in dat artikel dat paarden met TMD snel haken krijgen omdat hun kaak scheef is. Dat valt dus bij hem wel mee…(de haken, niet de scheve kaak).

Wat heb ik tot nu toe alweer bijgeleerd? Het basisprobleem van head shaking is hoofdpijn. Dit lijdt tot een overgevoeligheid waardoor ze met hun hoofd gaan schudden om ervan af te komen zodra er een trigger optreedt zoals zonlicht, regen, geluid, stress, pollen, vliegen, zonverbrand, etc. Lightning’s triggers zijn regen, sneeuw, vallende bloesem, beestjes, etc. Harde geluiden kan hij ook niet hebben, maar hij is niet allergisch en reageert niet op zonlicht. De hoofdpijn kan natuurlijk diverse oorzaken hebben: allergieën, vernauwde bloedvaten, geblokkeerde zenuwen, voormalig trauma of idiopathische aangezichtspijn (zonder aanwijsbare oorzaak) en…TMD…


Dit schreef ik een tijdje geleden al, maar was er nog niet aan toe gekomen om er verder op door te gaan of het te publiceren. Wel ben ik serieuzer gaan trainen omdat ze bij TMD aangeven dat recht richten enorm belangrijk is. Nu speelt het hele neusbloeden verhaal, waarvan de DA en ik toch wel een donkerbruin vermoeden hebben dat de bloedingen en het hoofdschudden dezelfde oorzaak hebben. Je mag namelijk na het lezen van dit stukje maar één keer raden uit welke neusgat hij bloedt!

donderdag 30 mei 2013

Neusbloeden

Mijn medische ontwikkeling wat paarden betreft gaat steeds verder. De laatste tijd heb ik me al kunnen verdiepen in PPID (Cushing), TMD (kaakproblemen), HSS (hoofdschudden), luizen, wonden en nu de meest recente: neusbloeden.

Dinsdag tijdens het rijden zag ik dat Lightning bloedde uit zijn neus. We hadden lekker gereden, niet hard, vooral veel gestapt en gedraafd. daar heb ik ook nog leuke foto's en filmpjes van, maar nu staat mijn hoofd er even niet naar om die te bloggen. We waren nog even van huis en gingen in stap verder. Helaas begon het te regenen waardoor hij weer erg met zijn hoofd begon te schudden (we zijn er achter dat de trigger regen, vliegjes, o.i.d. op zijn neus is); de bloedspatten vlogen in de rondte! Uiteindelijk ben ik ernaast gaan lopen met mijn petje over zijn neus. Je kan je wel voorstellen hoe ik eruit zag toen we thuis kwamen...

Langzaamaan stopte het bloeden en heb ik de dierenarts gebeld. Die gaf kort gezegd twee oorzaken aan, geen van beide dringend omdat hij maar uit één neusgat bloedde en het maar een beetje was: een poliepje in de neus of een ethmoid hematoma. Dat laatste is een tumor bij het zeefbeen in het hoofd. Beiden kunnen (operatief) verwijderd worden, de prognoses verschillen nogal maar de meeste zijn redelijk gunstig.

Gisteren was er niks te zien, vandaag was het helaas weer terug. De dierenarts had eerst niet zo'n haast, maar komt nu toch morgen al om een endoscopie te doen. Hopelijk vinden we dan de oorzaak, anders moeten er nog foto's gemaakt worden of evt. een scan. Ik probeer er van de positieve kant naar te kijken: misschien is dit wel de oorzaak van het hoofdschudden?

donderdag 23 mei 2013

Deze week in foto's

Zeer succesvol: het nieuwe voeren

Op een zonnige zaterdag lekker op de koets.

Niet echt bedoeld als "even tussendoor" bericht, maar we hebben hier een doorbraak bij het hoofdschudden! Hij doet het voornamelijk bij regen en hier heb ik hem een handdoek over de neus gedaan: weg hoofdschudden!!


Nog een klein bijzonder moment: Reata en Lightning staan samen in een stal! Even goed kijken...

Gisteren gingen we op onderzoek uit: mijn klasgenootje op Lightning en ik op de fiets. Zo doen we dat wel vaker en gisteren hebben we over het plateau van Nuth gereden.

A kant, B kant

Kant A

Kant B

Extra wit na een goede regenbui :D

dinsdag 21 mei 2013

Lightning's ouders (eventing Hulsberg)

Afgelopen zondag was er een eventing wedstrijd in Hulsberg op de stal waar Lightning vroeger stond. Ik vind dat altijd erg leuk om te zien (die ruiters en paarden hebben zoveel lef!) en er waren nog meerdere shows. Zo was er ook een western show van stal Hagenbeck. Toch had ik niet verwacht daar bekende paarden te zien, totdat iemand riep: "daar komt Lightning's moeder!". En ja hoor, inmiddels 21 jaar oud, daar kwam ze. Even verderop zag ik ook zijn vader lopen, ondertussen ook tegen de 20. Wat een leuke verassing!
Sonitas Black Gold, oftewel Smoky, de vader van Lightning

 


Sierra Roan Bar JB, Lightning's moeder


zaterdag 18 mei 2013

Jenny gewond


Vanmorgen liep ik de wei in om Lightning te halen voor een ritje. Zoals iedereen met dieren wel weet, lopen die dingen soms anders... Ik had Lightning te pakken, zonder dat Reata zich ermee bemoeide, een hele prestatie op zich, en loop richting uitgang als ik Jenny zie lopen. Ze mankt licht en ik zie meteen dat er een flap vel los langt aan haar voorbeen: Oei! Lightning halster weer af, Jenny halster om (ze kijkt me enigszins verbaasd aan) en ik loop met haar naar de uitgang: maar even goed kijken wat daar mis is. Daar kom ik de eigenaar van Furi tegen, die me nog verbaasder aankijkt: "je hebt het verkeerde paard vast!" We spoelen de wond af en het bloedt niet meer, maar er komt wel pus uit. Ook is de kogel dik. Ondertussen bel ik haar eigenaar, want ik denk dat het toch dierenartswerk is i.v.m. vuil onder de wond.

De eigenaren en dierenarts komen vrij snel. Ze zit nu in verband met een hoefzak erom. Het enige dat ik kan doen op zo'n moment is adequaat handelen, maar ik zie aan haar eigenaar dat ze erdoor geraakt is (en kan me dat heel goed voorstellen). Dan weet ik niet wat ik moet doen...

Jenny zelf is er niet zo van onder de indruk en het dagelijkse leven gaat gewoon door. We gaan nog lekker lunchen en oefenen met Furi en Reata met de voerzakken en ook dat gaat absoluut probleemloos. Ik heb meteen nog twee emmertjes gereserveerd op internet.

vrijdag 17 mei 2013

Voedertijd

Elke dag krijgen de vier paarden hier een beetje krachtvoer. We hebben drie stalletjes, dus drie paarden gaan in de stal en eentje staat buiten. Ik sluit de stallen af met een draad op rol en elastiek zodat ze daar niet verstrikt in kunnen raken als de stallen niet dicht zijn.

Begin deze week hebben beide dames ontdekt dat de draad die de stalletjes afsluit bij het voeren niet onder stroom staat. Jenny wist al dat ze de draad open kon maken, maar weet nu ook dat elastiek meegeeft. Zo stond ze met elastiek om de borst naast Furi, die niet wist hoe gauw ze weg moest komen. Ook Reata ontdekte dat de draad vanzelf open ging als ze er maar hard genoeg tegen liep: "PZOJNG".

Ik vind dat een gevaarlijke situatie, met als gevolg dat ik daar als een soort keeper voor stond om te zorgen dat de dames braaf bleven staan. Met al die regen is het behoorlijk glad en kom ik met de drek achter de oren terug binnen (de dames bespelen me liefst tegelijk ;)). Dat moet makkelijker en veiliger kunnen!

Nu had ik van bevriende en ervaren stalhouders al eens gehoord van voeren met een voerzak. Je hangt dat een zak met het voer erin om hun hoofd. Ze eten daar dan uit en niemand kan aan elkaars eten. Ik kon me niet voorstellen dat dat zonder slag of stoot zou gaan, maar besloot daar eens te gaan kijken. Op internet kwam ik ook veelbelovende reacties tegen. Daar op stal hadden ze geen zakken, maar een zacht plastic emmertje aan een halster. Ze deed voor hoe het moest, en daar stonden 3 paardjes tevreden te eten!

Gisteren had ik twee emmertjes gehaald (eerst maar eens proberen voor de hele kudde zoiets om krijgt) en een verstelbaar halster voor Lightning en het geheel in elkaar gezet. Ik wilde het eerst alleen met Lightning proberen en misschien met Jenny. Toen ik in de wei kwam, stonden ze in de stallen: Furi apart, Jenny en Reata samen en Lightning ook apart. De dames bleven staan en Lightning kwam er nieuwsgierig bij staan. Zo kwam het dat ik eerst de dames voerde (Lightning moet tegenwoordig wachten!) en het voer van Reata in de bak deed (die ze normaal omgooit, realiseerde ik me nèt te laat) en Jenny als eerste uit de speciale bak mocht eten. Ik zette het emmertje op de grond en toen ze eruit at, deed ik het halster achter de oren. Toen was Lightning aan de beurt.

Geweldig, wat een resultaat! Meteen stonden er drie paarden dicht bij elkaar tevreden te eten. Ze snapten beiden meteen dat het emmertje op de grond moest blijven staan en ondanks dat ze ermee kunnen lopen, deden ze dat niet. Ik stond ertussen, en mocht er onrust ontstaan dan kon ik meteen de halsters afdoen en konden ze zo uit hun emmertjes eten. Furi had ik ook al gevoerd. Reata werkte ook netjes mee door haar bak niet om te gooien.

Toen het eten op was, liep Lightning er wel mee weg naar Furi toe. Met dat bakje om de neus, kon hij haar eten niet afpakken! Ideaal!! Geen ge-ren, geen onrust, geen draden die verwonden kunnen en geen afpakkerij. Wat mij betreft houden we dit erin. Bedankt voor de tip!!


 

donderdag 16 mei 2013

Jenny hengstig

20130508 Jenny hengstig(filmpje op YouTube)

Vorige week was Jenny hengstig. Ze is Lightning's grote vriendin (en halfzus) en het was de eerste keer dat ik haar hengstig zag (en haar eigenaren ook). Ze liep een paar dagen lang met de benen wijd door de wei, een heel grappig gezicht. Ineens was iedereen lief, ook Reata, en was de strijdbijl begraven.

Ik had verwacht dat Lightning haar zou proberen te dekken (hij is ècht gecastreerd hoor!), maar dat deed hij niet. In het filmpje zie je wel dat hij met haar knuffelt.

Reata

Ondertussen is het alweer een paar weken geleden, maar op 25 april arriveerde Reata. Net die dag ging ik zelf op vakantie, niet erg handig, maar het waren de eigenaren van Jenny die hun tweede paardje naar Sweikhuizen haalden. De eerste tijd boterde het niet echt. Jenny verdedigde Lightning tegen Reata. Lightning wilde Reata wel wilde versieren, maar Reata moest hem niet. Tegen Furi deed ze wel ok. Op hun blog staan een paar leuke berichten met veel foto's erbij:
Reata in Sweikhuizen
De tweede dag

Toen ik eenmaal terug was, maakte ik me toch wel zorgen. Ik liep ook net op een verkeerd moment de wei in. Ik hoorde geluiden van ruzie makende paarden en trof Reata die Lightning in een hoek dreef en beet, waarop Lightning haar een trap gaf. Oei! Lightning wilde naar me toe komen, maar mocht niet van Reata, ze was erg fel op hem. Jenny en Furi stonden op afstand. De dagen daarna bleken Jenny en Reata al vriendschap te hebben gesloten, maar Reata moet Lightning helaas nog niet. Gek eigenlijk, want normaal versiert hij alles wat los en vast zit. Reata en Furi zijn leuk met elkaar en groomen elkaar ook.

Gelukkig is er ruimte genoeg, maar Lightning uit de wei halen is een hele klus. Reata is namelijk erg mensgericht en komt altijd naar je toe. Leuk, maar dan kom ik dus niet meer bij Lightning. Met een beetje geduld geeft Reata op en kan ik hem gaan halen. Dan merk je pas goed dat paarden er echt aan moeten wennen om ineens 24 uur in een kudde te leven. Jenny was in het begin ook onrustig. Nu Reata er is, merk ik pas hoe zeer Jenny gekalmeerd is. We moeten weer allemaal even wennen, ik ook ;)

zondag 12 mei 2013

Lala en Lightning kijken uit over Valkenburg


Tijdens mij vakantie heeft een klasgenootje op Lightning gereden. Met een nieuwe merrie in de kudde, was hij erg onrustig geweest, maar had niet met zijn hoofd geschud. De dag nadat ik terug was, ben ik weer met haar een rondje gegaan (ik op de MTB). Hij was rustig, maar schudde vreselijk met zijn hoofd. Na een klein uurtje hield dat op. Twee dagen later heb ik in de bak gereden en na 20 minuten afgestapt: het schudden was zo erg dat ik niet fatsoenlijk kon rijden. Daarna ben ik wel nog een rondje naar buiten geweest en deed hij het niet.

Zondag ging ik in Valkenburg bij Lala rijden. We hebben gereden via Sibbe en Bemelen, een mooie route met lange paden en mooie bossen. Er was zelfs een bosje waar ik nog nooit was geweest. Op de foto komen we net dat bosje uit. De paarden waren lekker rustig samen en makkelijk te rijden. Behalve... het hoofdschudden. Het begon al snel nadat we vertrokken... het regende wel iets. Steeds als er druppels vielen (en dat was nogal vaak), schudde hij met zijn hoofd. Erg jammer, het leidt zo af en ik vind het zo zielig voor hem dat hij nog niet eens een regendruppel kan verdragen. Verder was het wel een leuke en mooie rit!