Lekker suffen in het zonnetje

Hoefzweer

De hoefzweer was eruit gesneden door de smid, maar hij bleef mank. Na een paar dagen in soda weken, kwam de zweer er ook langs boven uit. Hij is nu bijna niet meer mank, maar het herstel gaat wel even duren.

Gedrag

Een van de leuke dingen van je paard aan huis te hebben, is dat je ze vaak kunt observeren. Ik kan ervan genieten om gewoon naar ze te kijken, naar wat ze doen en hoe ze zich gedragen. Van de week dacht ik “het zijn net drie collega’s samen waarvan de baas op vakantie is”. Blijkbaar vindt Lightning het niet nodig de baas te spelen nu Jenny er niet meer bij is. En Furi die Janka al jaren kent, maar er nooit vriendinnen mee was, verkiest haar boven Lightning. Lightning doet zich amper nog de moeite om iemand weg te jagen. Echt geweldig vinden ze elkaar niet, maar als je ergens samen “werkt”, moet je er maar wat van maken. En voor een paard is slecht gezelschap beter dan geen gezelschap.

Hoefzweer :-(

Afgelopen zondag stond hij op 3 benen, de kogel helemaal warm en dik. Uitgegleden? Ik besloot het een paar dagen aan te kijken, maar het beterde niet. Zou hij een hoefzweer hebben? Het was alweer even geleden, maar de symptomen waren er wel en bleven ook. Hoefsmid gebeld die er gisteren inderdaad pus uit haalde. Het circus van soda weken begint weer opnieuw... Gelukkig is hij het gewend. Nog een reden voor een paardje erbij... Lightning is zo vaak stuk dat een reserve geen kwaad kan :-s.

Je hoef in een emmer,
je hoofd op het hek

Soda weken

Met de hulp van de twee katten
(de andere ligt achter me)

Winkelen

Ik ben sinds een tijdje aan het winkelen. Ik deed dat altijd al, dagdromend, maar nu winkel ik serieuzer. Ik ben aan het winkelen voor een vriendinnetje voor Lightning en mij. Waarom? Tja, aan één paard heb ik eerlijk gezegd meer dan genoeg, zeker als het op rijden aan komt. Ook eerlijk, is toegeven dat mijn hart naar de verzorging uit gaat. Rijden, trainen, koetsen, etc. vind ik geweldig, maar dat hoeft niet elke dag en ik zal ook eerst de wei in orde gaan maken voordat ik ga rijden. Ook droom ik al jaren van veulentjes (al hoef ik ze in mijn dromen nooit te verkopen en zijn ze altijd gezond). En het zou leuk zijn om af en toe te gaan rijden met anderen die hier komen. Die kunnen dan op Lightning of vriendinnetje mee. Hier liet ik het dan bij.

De doorslag kwam echter afgelopen herfst toen Jenny en Reata ineens vertrokken. Ik realiseerde me ineens dat zo’n groep kwetsbaar is als de paarden niet van jezelf zijn. Er stonden er vier: Lightning, Furi, Jenny en Reata. Toen waren het er ineens nog maar twee en Lightning moest zijn grote liefde afgeven. Toegegeven was er vrij snel iemand anders die qua paard en eigenaar goed bij ons past, en vind ik het even lekker rustig zo, toch wil ik er graag een paardje bij.

Ik keek op diverse websites, maar vond de kwaliteit bedroevend. “Goed gebouwd”, staat er dan bij de advertentie waarbij het paard zo Frans staat als maar kan… “Goede bloedlijnen”, waar baseren ze het op? “Twee jarige brave merrie, is ingereden en is braaf buiten”, laat maar staan! Ik vond een leuk veulen, net gespeend, in Bordeaux! Dat wilde ik een veulen toch niet aandoen. Ik begon langzaam te denken dat ik veeleisend was! Wat zijn mijn wensen: Paint of Quarter merrie met papieren, rustig van karakter, goed gebouwd en gezond. Toch niet zo gek? Liefst had ik er ook een via via, want ik leer ze graag eerst kennen. Daarop had ik twee lijntjes uitgezet bij trainers die in het Paint wereldje zitten. Na een week had ik al een reactie!

En wat voor reactie! De merrie waar ik naar kijk nu heeft het allemaal!! Bloedlijnen om je vingers bij af te likken (de ene wereldkampioen na de andere die tot op leeftijd in de sport lopen), heel mooi gebouwd, nette leeftijd en een paar witte vlekken. Qua karakter is ze onbedorven en laat ze met zich sollen. Ze is iets ouder dan Lightning, maar niet ingereden. Dat kan i.m.o. alsnog! Nu is de gezondheid het enige waar we nog naar moeten kijken. Ze gaat de molen in en vrijdag worden er 22 (!) röntgenfoto’s gemaakt. Dan zien we verder. Ik moet haar zelf nog gaan ontmoeten omdat ze niet bepaald in de buurt woont, maar gezondheid eerst. Oh, en had ik al verteld dat ze drachtig is?

Spannend :D
Duimen jullie mee?

Inspirerend (clinic Buck Brannaman)

Ik heb er even over moeten denken, maar "Inspirerend" is mijn conclusie van de clinic van Buck Brannaman.

De eerste dag (zaterdag) kon ik alle informatie nog niet goed plaatsen. Ik was er als toeschouwer en hoorde de uitleg aan van Buck. Ik had me (niet alleen omdat er geen plaats meer was) nog niet als ruiter ingeschreven, omdat ik hem niet kende. Ik ken zijn reputatie natuurlijk wel, en zijn methode ook (Lightning is zo opgeleerd door iemand die zijn methodiek volgt), maar eerst zien, dan geloven. Ik vond hem met momenten ook erg kleinerend naar de ruiters toe en hij liet ze erg aanmodderen om de enkeling belachelijk te maken als iets niet lukte. “Je paard is al 15 jaar slecht behandeld, daarom doet hij zo”. Oef, dat kan ook anders. Iemand die er huilend naast stond, werd de bak uitgestuurd met de mededeling dat hij met “quiters” niks kon. Ik hoop dat hij voor zichzelf minstens net zo hard is, maar wat meer rekening houdt met de paarden. Hij is bekend, en kan het zich veroorloven. Ik vroeg me hardop af hoe iemand wiens zelfvertrouwen de grond ingeboord was, nog duidelijk kon zijn naar zijn paard?

Zelf reed hij op een “groen” leenpaard. Hij was erg duidelijk in zijn hulpen (soms zo duidelijk dat het paard 5 meter naar voren sprong!), maar bereikte snel resultaat. Hij begon de dag met een uur of twee uitleg, waarbij de deelnemers stonden te bevriezen naast hun paard. De deelnemers moesten daarna zijn oefeningen nadoen, maar waren soms al vergeten wat hij ook weer precies allemaal gezegd en voorgedaan had. Voor de toeschouwers was dat ook lastig, want je kunt niet oefenen. Helaas begeleidde hij de ruiters nauwelijks bij de oefeningen, waardoor dat soms mis bleef gaan. Het was ook nog al een gekrioel in die bak met 18 deelnemers. Ik was al blij dat ik zelf niet meegedaan had. Ondertussen probeerde ik heel hard om alles in me op te nemen zodat ik het thuis kon nadoen.

De tweede dag ging het al beter, ze gingen sneller aan de slag en ondanks een hoorbare verkoudheid, ging hij beter gemutst en onverstoorbaar door. Wat heeft die man een focus! Alleen dat al! Terwijl hij uitleg gaf, trainde hij zijn paard en hield zijn aandacht erbij. Hij was behoorlijk fel op deelnemers die bij elke stap hun paard aanspoorden en die in plaats van eerst de kuit aan te leggen, meteen de hak erin duwden of zelfs de spoor. Ik ben het daarin volledig met hem eens, maar zag het niet. We speurden elk been af, maar het enige been dat bij elke stap het paard een tik gaf was dat van hem zelf! Ook zag ik een opmerkingen die hij zelf gemaakt had waarin hij aangaf dat hij gefaald had als het paard bokte. Toch bokte zijn eigen paard ook! "Practice what you preach, mr Brannaman!" Ik geef hem het voordeel van de twijfel en ga ervan uit dat ik het niet goed gezien of begrepen heb. Misschien is een klein bokje wel ok? Of had hij het over aansporen zonder enig effect? Want dat het aansporen bij hem wèl effect had, was goed te zien. Inmiddels kon ik niet wachten om het thuis te gaan proberen en ook de ruiters in de bak maakten goede vorderingen.

Op maandag probeerde ik het thuis meteen. De grondwerk oefening lukte me niet zo goed. Hij ging wel netjes in een rondje en zijn achterhand week ook mooi weg, maar ik realiseerde me dat ik zelf naar achteren stapte als zijn voorhand om moest. Dat moeten we dus nog meer oefenen. Onder zadel probeerde ik dezelfde oefening waarbij Lightning zijn hoofd zijwaarts moest draaien, dan zijn achterhand en dan voorhand moest omzetten. Wel moest ik eerst wachten tot zijn oren op dezelfde hoogte stonden. Dat zou nog wel eens een uitdaging kunnen zijn, gegeven dat zijn hoofd scheef op zijn nek staat en hij zelf niet aan zijn schouders kan. Ik wachtte af en zag dat hij het probeerde! Na een paar keer lukte het hem zelfs en ik denk dat hij die dag zijn hoofd verder zijwaarts gebogen heeft dan hij ooit eerder deed! Uit zichzelf, want ik vroeg alleen maar.

Ook deed ik nog een paar andere oefeningen die hij al goed bleek te kennen. Ondertussen kan ik hem op mijn gedachten rijden, maar een punt is nog dat hij niet zo vlot van het been is, misschien wel doordat mijn gedachten ook niet van racepaarden houden. Ook dat ging meteen veel beter met de tips van Buck. Wat was dat mooi rijden, zeg! Ik blijf uiteraard kritisch, maar ik heb door een paar tips ongelofelijk veel bij geleerd, al was het een opfrisser. Soms kan iemand net iets op een andere manier zeggen, waardoor het wel lukt. De oefeningen gaan Lightning helpen om zijn achterhand beter te gebruiken zonder dat hij in een bit geduwd moet worden. Dat werkt bij hem namelijk niet blijvend. Ik begin langzaam de behoefte te krijgen om dit ook op andere paarden uit te gaan proberen...

Vol goede moed vooruit!

Bewust onnatuurlijk paardrijden

Blog Marjan Tulp: bewust onnatuurlijk paardrijden

De laatste tijd kom ik steeds meer stukjes tegen over de realiteit van paardrijden en ook zelf filosofeer ik daar regelmatig over. Deze wilde ik jullie niet onthouden..., beter goed gelinkt dan slecht verzonnen!