Training Misty

Na Misty een aantal keren getraind te hebben, valt op dat het weliswaar (minimaal) 12 jaar geleden is, maar dat ze ooit zeker gereden is. Op het bit heeft ze 20 minuten gekauwd voordat het ok was, maar ze stak de 2e keer zo haar neus in het hoofdstel. Het lichte dekentje op de rug: geen reactie. De zware westernpad op de rug: geen reactie. Wapperen met de pad, ermee zwaaien, overal op laten landen, eraf laten vallen, etc.: geen reactie. Gisteren een longeerlijn om de buik, aantrekken, los, weer aantrekken, naar achteren laten glijden, in stilstand en stap: geen reactie.

De zweep vindt ze minder leuk en ze moet er echt aan wennen dat ze niet weg hoeft te rennen als ik met dat ding zwaai. Na een paar keer ben ik al zover dat ik ermee kan zwaaien, haar er overal mee mag aanraken en ze gewoon blijft staan. Pas als ik er mee tik (ik gebruik het ding als een stokje) dan moet er bewogen worden. Tja, bewegen is nog zoiets wat ze niet echt leuk vindt. Daaraan kan je heel duidelijk zien dat zo zowel van bouw als training echt een halterpaard is. Ze beweegt erg stijf nog en ze heeft de gangen van een paard dat eigenlijk te zwaar is voor haar benen. Tuurlijk draagt ze dat veulen nog, maar ze moet pas eind mei bevallen. Je ziet wel dat ze al soepeler is dan een week geleden. Ik longeer haar niet, dat vind ik te zwaar, maar laat haar wel oefeningen doen om sterker en soepeler te worden. Dat gaan we dus herhalen tot het gewoon is geworden.

Wat ook grappig is om te zien is hoe ze haar best doet voor een aai. “Kijk hoe ver ik kan buigen”? Het is niet alleen het loslaten van de druk, maar ook zeker de aai die maakt dat ze net even iets extra’s doet.

Ze maakt in ieder geval ontzettend snel vooruitgang. Ik sla geen stappen over, maar de meeste dingen die nieuw zouden kunnen zijn gaan er heel snel in. Als dit zo doorgaat zit ik er aan het einde van de maand toch nog op!

De volgende keer krijgt ze teugels aan het bit en gaan we de inmiddels bekende oefeningen aan het halster, met het bit uitvoeren.