zondag 26 oktober 2014

Kleine meisjes worden groot

Al is ze nooit een klein meisje geweest.... klein niet en een meisje ook niet.... Eerst heette ze liefkozend "Ukkie", maar dat werd al gauw Prinses of Koninging. Deze zelfverzekerde dame wist wat ze wilde, dat krijg je als je talent hebt.

Dit talent, samen met een betoverende snoet en haar goede stamboom, viel een fokker op in Duitsland. Sinds vannacht woont ze daar! 

In het begin aarzelde ik nog wat, eerst maar eens zien of het vanzelf ging met de verkoop van Ora. Er waren mensen in mijn omgeving die interesse hadden, maar de knoop niet wilden doorhakken. Begrijpelijk... je koopt niet zomaar een paard. Op het NK Paints had ik al een advertentie opgehangen, waar één reactie uit kwam. Daarna op FB, ook één reactie, al wel zeer serieus. Op het Q14 in Aken (het Duits Quarter Horse kampioenschap) had ik er ook een opgehangen. Donderdag belde iemand. Zij waren op de show met een Quarter, maar fokten Paints, en waren op haar advertentie gevallen. Vrijdag kwamen ze kijken. 

Ora toonde meteen haar "true colours" en bokte naar me. Dat vonden zij wel een goed teken, een sterk karakter! Haar nog even laten bewegen, waarbij ze netjes haar mooie gangen toonde en nog wat informatie uitwisselen. 

Een fokker, waar de paarden altijd lekker buiten lopen, en die ook nog af en toe showt (en ze verder volgens mij erg verwent), wat wil ik nog meer. Dit was het huis waar ik van gedroomd had voor haar. Aangezien ze al erg zelfstandig was, en ze daar met andere veulens kon spelen, heb ik niet lang geaarzeld en haar laten gaan. 

En nu is het stil in de wei. Dag kleine meid, het ga je goed! 

Ik pak zelf het touw wel hoor


Het klikte echt tussen die twee

Arme Misty, sorry :(

Aan de ene kant lijken ze niet op elkaar...

.... aan de andere kant wel


1 opmerking:

  1. Een kleine update over Misty....
    De avond van het vertrek heeft ze hartverscheurend staan roepen en de ochtend erna ook nog. Ik besloot haar te gaan borstelen voor wat afleiding en dat hielp. Haar uiers waren extreem gezwollen zodat ze haar benen niet meer bij elkaar kreeg en je het van achteren kon zien. Ik heb ze gekoeld met water. Ze wilde op een gegeven moment gaan liggen, dus ik liet haar in de bak. Bij het liggen gaan, spoot de melk eruit! Echt zielig vond ik dat. We hebben haar mee op rit genomen, voor de afleiding en zodat ze niet weer "achter moest blijven" en voor de beweging. Dat hielp ook en de dag erna was er niks meer aan de hand. Niet meer roepen en de zwelling is nu, een week later, bijna weg. Klaar voor de volgende!

    BeantwoordenVerwijderen