Vliegenkussen

Op de een of andere manier heeft Misty veel meer last van vliegen dan de andere paarden. Ze ziet er soms zwart van, al lijkt het haar niet zo veel uit te maken. Daar waar de dazen bijten, profiteren de gewone vliegen ervan. Daarom maar een deken op, al moet het gek lopen wil ik dat doen. Waar Lightning's oude spullen al niet goed voor zijn!

Eerste keer...

... het voermandje om!

mama doet dat ook zo

maar dit is véél handiger!

PS: sorry voor de slechte foto's...ik moest nodig de lens schoonmaken :s

Veel gebeurd!

Oh jee, het is al bijna een maand geleden dat ik voor het laatst heb geblogd!

Ondertussen zijn ze uit wezen logeren, hebben we Vicky getraind, weer op Misty gereden, een clinic gevolgd, de smulrit gereden, is de tandarts geweest, zijn ze verkouden geweest, heeft Misty slokdarmverstopping gehad en de eigenaar van Furi de stuipen op het lijf gejaagd en zijn we gisteren met Misty voor de 40 dagen scan geweest. Vaak heb ik gedacht "dat moet ik ècht bloggen", om het dan vervolgens te vergeten! We zijn gewoon lekker buiten met de paarden bezig geweest! De beste reden om niet te bloggen :).

Ik ga maar gewoon beginnen: de berichten komen dan hieronder te staan (in de berichtenlijst). oh ja, ik heb ook maar meteen een twitter account gekoppeld! #goedbezig ;)


Tandarts
Slokdarmverstopping
Smulrit
Uit logeren
Clinic

Uit logeren

Een tijdje geleden kreeg ik het aanbod om een wei in de buurt te “maaien” met behulp van de paarden. In eerste instantie leek het me niks om een paar keer per dag heen en weer te reizen naar die plek, maar toen het gras bij ons op was en ik een week weinig tijd had om te rijden, besloten we om ze alle 5 daar te laten logeren voor een week. Uiteindelijk werden er dat 2,5!

Op 1 juli gingen we er heen: Lightning en Misty voorop en ik met Vicky erachter. Vicky had wel wat oefening aan het halster, maar ze liep zeker nog niet volleerd mee en verkeer kende ze ook niet. Dit bleek wel toen ze bij de eerste de beste fiets bijna de greppel in schoot, laat staan de auto’s. Gelukkig konden we het grootste stuk binnendoor en was het maar 1,5 km lopen. Ondertussen is ze nu gewend aan verkeer, een bonus!

Het is een prachtig stukje met veilige omheining. Ze hebben zelf alpaca’s, schapen, herten, kippen, eenden en een hond. Dit was erg interessant om te bekijken. Ook had het stuk wat hoogteverschil: leuk om te spelen!

Het was een gedoe om te rijden, omdat ik òf mijn spullen mee daarheen moest nemen, òf Lightning mee naar huis (zeker als je de sleutel vergeet!). Dat laatste leek me het makkelijkst en ik haalde Lightning met de fiets op: dat hadden we ook nog nooit gedaan! Lightning was het er niet mee eens om zijn meiden daar achter te laten en maakte nogal drama, maar na een paar keer was dat ook al weer gewend. We hadden afgesproken dat we alle mest zouden opruimen, dus het waren lange avonden eer dat je drie karren mest tussen het lange gras uit had gepulkt!

dat slaapt heerlijk in lang gras!

spelen op de heuveltjes

verkoeling tijdens extreme hitte

Lightning heeft ondertussen ook door dat deze kleine niet zo gemeen is: samen knuffelen

ons hebben en houden ging ook mee

wat is dat allemaal??

onderweg

Slokdarmverstopping

In maart had Lightning slokdarmverstopping. Ik schrok me toen rot, ik dacht dat hij dood ging! Gelukkig was het snel over en toen ik wist wat het was, kon ik ook weer rustig slapen. Nu vond Misty het nodig om de eigenaar van Furi te laten schrikken. Zij verzorgde de paarden die avond. Ze keek het even aan, maar na een uur was Misty nog niet gekalmeerd en belde ze de dierenarts en ging ik ook naar huis. Ik kwam gelijk met de dierenarts aan, waar Furi's eigenaar al twee uur met een paard rondzeulde dat in paniek was. Alsof de duvel ermee speelde was het spontaan over bij het zien van de dierenarts! Die hoefde niks meer te doen en vanwege de dracht van Misty gaf ze ook geen medicatie uit voorzorg. Ze gaf wel aan dat de kans aanwezig was dat ze de vrucht zou verliezen. Gisteren mochten we gaan voor de (iets verlate) 40 dagen scan en gelukkig zat het er nog!

Smulrit met Lightning en Lala

Het kaartje

De dag zelf had ik een stukje geschreven op mijn telefoon, maar die slaat soms op tilt en dan kun je je tekst niet meer zien L. Een maand later weet ik het niet meer, behalve dat we leuk gereden hebben, nieuwe paadjes hebben gezien en ook een paar “cojboj stuiter pony’s”.

onderweg aan de schnaps

met vriendin Lala

Clinic Nadieh Haarsma

Met beide voeten terug op de grond…. Ik dacht dat het best goed ging en had me voorgenomen om vanaf de wedstrijd van 5 juli (die niet doorging), met een hand te gaan rijden. Blijkbaar was hij daar nog niet klaar voor, want het aanspringen in galop is weer terug bij af L. Aan de andere kant moet ik véél meer met mijn benen gaan rijden en trek ik hem krom met de snaffle. Ook is het veel moeilijker om ècht los te laten met de snaffle (vind ik). Thuis heb ik toch de snaffle maar weer gepakt om eerst de galop weer te repareren. Gelukkig lukt me dat nu wel. Liefst zou ik met beide tegelijk rijden, zodat je de snaffle kan pakken als je ‘m nodig hebt. Misschien een shanked snaffle nemen met extra bevestiging? Of met een hand rijden met de snaffle?? Ik zit er tussenin, ik zou vooruit moeten (?), maar de stap lijkt te groot voor ons. Hoe kan ik dat in kleinere stappen opbreken zonder dat ik smoesjes verzin om het niet te hoeven doen?