Nadiehtje

Vorige week had ik er nog een hard hoofd in of het goed zou aflopen. Zondag konden we kleine Nadieh bij Janka zetten en maandag ging Furi erbij. Tegen woensdag was iedereen zo gekalmeerd dat we de weiden open maakten. Ze konden nog steeds niet allemaal bij elkaar (ze stonden drie aan drie), maar wel weer de wei op en meer contact maken. Nadiehtje snapte inmiddels dat ze aan haar eigen hooibak moest eten, al probeerde ze steeds bij de anderen te gaan. Ze ontspande zich al meer en mocht zelfs in de loopstal staan.

Donderdag en vrijdag ging het nog weer wat kalmer en vanmorgen heb ik ze bij elkaar gelaten. Lightning vond het geweldig: het nieuwe meisje had zich leren gedragen! Vicky mocht er eindelijk bij! En Misty kon er eindelijk haar tanden eens in zetten ;). Je merkt dat ze steun zoekt bij Janka en Furi, die kent ze immers.

's Middags waagden ze zich aan een spelletje: Lightning, Furi en de twee kleintjes renden door de wei zonder gemeen te doen. Misty en Janka hebben belangrijkere dingen te doen: eten!

En dit is waar we het voor deden:

Een veulen op logies

Wij hebben een veulen dat in een redelijk natuurlijke kudde staat, maar geen leeftijdsgenoten heeft.

Een kennis heeft een veulen onder dezelfde omstandigheden, en waarvan de moeder ziek is. Die moest eerder afgespeend worden.

Een en een is twee, zou je denken. Klopt, zo dachten wij ook.


Afgelopen zaterdag kwam Nadiehtje (ja, ze is vernoemd naar de instructrice) bij ons aan. Ze is even oud als onze Vicky en ook ongeveer even groot. We hadden bedacht om haar in een wei apart te zetten, samen met oma Furi. Oma Furi dacht daar helaas anders over en joeg Nadiehtje de wei uit. Omdat daar een hek omheen staat, vonden wij het niet verantwoord en haalden Furi er weer uit.

Tja, een net afgespeend veulen kun je niet alleen laten staan, dus we zetten Lightning erbij, die heel lief stond te kijken. De eerste tien minuten ging dat super goed, maar toen was hij het opdringerige gedrag zat (hij begreep niet waarom ze zo aan hem hing) en joeg haar weg. Dat had ze nog niet geleerd omdat ze altijd alleen met haar moeder had gestaan. Na korte tijd had hij haar onder het hek doorgeduwd en moest ik ingrijpen.

Kennismaking met Lightning

Alles wat ze kende was in één klap weg: de omgeving, haar moeder, al was het maar dat ze alleen maar eet samen met een ander paard. Maar die willen dat uiteraard niet! Ze zal dus moeten leren om zelf te gaan bepalen, en snel ook. In de natuur zou ze dat onder normale omstandigheden niet hoeven, dus wij helpen haar een handje. Het arm klein ding was helemaal overstuur, maar we moesten haar toch apart laten staan: ze vraten haar op!

Een milde aanval van Lightning:

In de nacht heeft ze alleen maar geroepen, maar 's morgens kon ze steun krijgen van Vicky. Zij stoot haar gelukkig niet af. Lightning was helemaal nat van het zweet, zo druk is hij met haar wegjagen (langs het hek). Zijn gedrag is erg aggressief, hij beschermt zijn kudde.

Samen hooi eten met Vicky

Kennis maken met Vicky

Zondag ging het redelijk zolang de anderen bij het hek stonden. 's Middags besloten we om het met Janka te proberen. Mocht die achter haar aangaan, dan was dat in ieder geval niet de snelste van het stel. (No offence, Janka!). We liepen eerst een tijdje met ze samen aan het halster en lieten toen eerst Janka los lopen. Die gaat haar eigen gang en trekt zich van niemand iets aan. We lieten Nadiehtje rustig kijken: ze deed Janka precies na! Ze zocht toenadering, maar ging gelukkig aan de kant als Janka boos keek. We lieten ze samen. Nadiehtje probeerde te dichtbij te komen, lette niet goed op en kreeg na een paar waarschuwingen een rake trap. Dat was voldoende en ze bleef op gepaste afstand. Janka ondernam inderdaad nog een paar pogingen om haar door de wei te jagen, maar dat lukte niet en ze gaf op.

Furi vindt haar nu ook wel ok, nieuwgierigheid wint

Vandaag ging het erg goed met Janka en haar en de aanvallen van Lightning worden langzaam iets minder. Furi was ook gekalmeerd en we besloten Furi erbij te zetten. Nadiehtje had inmiddels wat lichaamstaal geleerd, en dat ging gelukkig goed. Nu staan ze met z'n drieën en het gaat goed. Nadiehtje is rustiger, al snapt ze nog steeds niet dat ze niet meer aan een paard kan plakken. Eten doet ze niet zonder dat er iemand naast haar staat en ook naar mensen is ze erg aanhankelijk en moet ze leren afstand te houden.

Janka ziet het voordeel ervan in: Nadiehtje knoeit met eten

Met z'n drietjes: de stal mag nog niet...

Keep you posted....

WOW!! De stal is klaar!!

Er is nog heel veel te doen, waaronder een achterwand, een vloer, licht, etc.... we houden jullie op de hoogte. Hier zijn we in elk geval héél erg blij mee!

Met drie paarden naar het Nederlands Kampioenschap Paint Horses

Met Lightning was ik er al drie keer eerder geweest, maar dit jaar ging ons futurity veulen Vicky ook mee. Futurity betekent kort gezegd dat je geld kan verdienen met deelname. De hengsteneigenaren doen een bijdrage in een soort spaarpot en de veulens van die hengsten die het jaar daarna geboren worden kunnen daar een deel van winnen (tot ze 5 jaar oud zijn).

Voor Vicky was het een leerzame ervaring. Ze leerde vooraf met me mee lopen en draven en netjes stilstaan. Ze ging al eens mee naar een vreemde locatie om te oefenen. Ook werd ze de dag van tevoren gewassen, en wat was ze braaf! Ik kon haar wassen alsof ze dat al zo vaak had gedaan. Ze vond al die aandacht heerlijk en bij het oefenen ziet ze er de lol wel van in (zolang mama Misty in de buurt blijft). Ik was maar alleen met het wassen, dus het was wel handig als ze een beetje mee werkte. Ik mocht zomaar haar baard en manen bijknippen en scheren en (geleende) dekentjes omdoen.

Net echt! Misty moest het eerste uur niks van dit vreemde wezen weten! :o

Mooi gewassen.

Op vrijdag ging ik met Lightning al vooruit. We namen Phoenix mee, een Paint merrie uit de buurt, en de reis verliep redelijk rustig. ’s Avonds was er al een clinic “door de ogen van de jury”, waarbij de jury uitleg gaf over hoe zijn scoren bij Horsemanship en Trail. Normaal rijd ik Lightning nooit voor de wedstrijd om mijn zenuwen niet over te brengen, maar nu was ik erg blij dat ik onder toezicht nog een goede training heb kunnen doen.

Helaas stonden de tijdelijke stallen in een tent in de natte buitenbak, maar gelukkig mochten we voldoende opstrooien. Ideaal was dat echter niet, met een zorgvuldig wit gemaakte paint in de natte prut. Ook de wasplaats stond onder water en was buiten (er was een slang gelegd voor ons). De locatie vond ik wat minder en dan sta ik me toch echt wel af te vragen wat ik in hemelsnaam aan het doen ben.

Zaterdag vertrok ik weer vroeg van huis met mijn groom en met Misty en Vicky op de trailer. Toen we daar aankwamen was Lightning helemaal van slag: zijn vriendin en stiefdochter daar??? Dat kon niet! Hij gilde de hele tijd en liep maar rondjes door de stal. Arme jongen. Hij moet er aan wennen, want Vicky gaat nog vaker mee.

De halter klassen waren zaterdag als eerste aan de beurt, maar Vicky had zich op de trailer vuil gemaakt. Gelukkig had ik hulp en was ze zo weer wit. Ze was wel wat nerveus, maar deed er verder niet anders om. Het is een grote show met stallen in een tent, roepende paarden, kraampjes, auto’s, vrachtwagens, rondrijdende paarden, luidsprekers, muziek, vlaggen en allerlei meer onbekende dingen. Bij het draven voor de jury liep ze eerst netjes mee, om dan vervolgens dwars door mij heen terug naar Misty te willen rennen. Stilstaan had ze ook niet zo’n zin in en het koste me redelijk wat moeite om haar netjes te presenteren. In de amateur halter (alle merries van alle leeftijden samen!) werd ze geplaatst (5e), best aardig. Bij de futurity waren er maar twee deelnemers en werd ze tweede. De andere was haar half zusje, April.

Vicky met haar zus (links)

Vicky en April gingen nog even samen op de foto, maar dat bleek een slecht plan. Vicky gunde haar zus de overwinning niet (;)) en gaf haar direct een flinke trap. Daarna haalde ze nog een keer uit naar een ander paard. Ze voelde zich duidelijk bedreigd, maar toonde dat niet zo makkelijk. Tegen de tijd dat het middag was, was de rijhal wat opgewarmd en kalmeerde iedereen. Ik had ook een stal voor Misty en Vicky en besloot ze het hele weekend daar te laten. Zo konden we zondag nog eens door de gekkigheid heen lopen en kon Vicky beter wennen.

Zaterdagmiddag mocht ik nog met Lightning aan de Showmanship. Ik maakte me een beetje zorgen omdat hij zo van slag was, maar hij gedraagt zich niet als hengst als ik hem vast heb. Sterker nog, Lightning doet Showmanship ondertussen met zijn ogen dicht en viel bijna in slaap. We werden bij een jury eerste geplaatst, bij de andere jury 3e. De andere jury had de doorslaggevende stem en we kregen de bronzen medaille.

Back up in Showmanship

Zondag was een goed gevulde dag die om 8 uur begon met Trail. Ik wilde Lightning niet te lang van te voren warm rijden omdat hij 7 klassen zou lopen. Het was best koud en hij voelde erg gespannen. Ik weet dat aan mezelf, al maakt hem dat normaal ook niet uit. Ook in de eerste proef (Trail oefenklasse) was hij erg nerveus en ik moest hem helaas op twee handen nemen waardoor we automatisch gediskwalificeerd waren. Ik heb de proef verder rustig uitgereden. Daarna was er Green Trail voor de nog “onervaren” paarden. Hij kwalificeert daar nog voor en dan mag je op een snaffle met twee handen rijden. Hij was ineens anders en deed normaal zijn ding. We werden 3e en 4e geplaatst van de 9 deelnemers. Dat was heel netjes en hij had zelfs plus scores op onderdelen. Daarna was de Amateur Trail en moest ik weer op één hand. Weer was hij nerveus, maar het ging wel al beter. In de L achteruit stond hij zelfs te trillen. Ik heb hem toen gewoon stil laten staan. Liever een goede ervaring, dan voorgoed om zeep en angst op wedstrijd. Daarna had hij even pauze en was de Pleasure aan de beurt.

Trail

Ondertussen had ik me gerealiseerd dat wij pas één maand op een shank bit met één hand rijden. We hebben dat zonder succes wel eens eerder gedaan (op de wedstrijd in maart), dus het was wel begrijpelijk dat hij er geen raad mee wist. Ook was het de eerste keer dat ik reed op het NK. Vorige jaren deed ik alleen de in hand klassen. De bak was in de zon ook aardig opgewarmd en we reden een hele mooie Pleasure. De jury was het daar niet mee eens, maar ik was erg blij met de manier waarop het ging. Je hoeft dan ook niet te sturen :).

Als laatste was er Horsemanship. Dat ging weer op één hand en ik liet de teugels vrij los zodat hij zelf kon lopen en ik niet per ongeluk eraan kon trekken. Helaas pakte dat verkeerd uit en kreeg ik hem niet meer stil :s. Gelukkig was dat een oefenklasse en mochten we bij de amateurs nog eens. Ik nam de teugels wat korter, sprak mezelf eens streng toe en het ging ineens een stuk beter. We werden 5e van de 7, maar ik was allang blij dat ik de proef uitgereden had.

Horsemanship: ik zit in ieder geval goed :)

Daarna moesten we zelf nog het stro uit de stallen prutsen dat Lightning helemaal met het zand gemengd had :(.
Moe maar veel wijzer gingen we weer naar huis...