Zondag hadden we al geoefend omdat Nadiehtje de trailer niet op wilde. Dat ging niet zo geweldig, dus ik was best nerveus. Ik vond het ook niet leuk om Vicky te laten gaan, maar het was beter voor haar.
De trailer stond klaar in de paddock met een dikke laag stro en de voorkant geblokkeerd met strobalen. We zouden de veulens er samen los op zetten. We durfden ze niet vast te binden vanwege de kans op paniek, trekken en achterover vallen.
De eigenaresse had hulp bij zich en zij bleek een paardenfluisteraar. Met hele zachte druk en een ongelofelijk goede timing van loslaten en belonen met voer, had ze het koppige veulen in 10 minuten op de trailer. Vicky ging helaas in verzet en maakte zich vreselijk druk. We waren bang dat Nadiehtje even hard weer uit de trailer zou lopen, dus de klep ging dicht en Nadiehtje ging alleen op weg.
Vicky ging met de tweede lading mee, en moest dus ook alleen gaan. Ik durfde het niet aan om met Misty te gaan reizen i.v.m. haar hoefbevangenheid en ik was bang dat ze zich druk zou maken als we daar zonder haar veulen terug zouden gaan (en als zij onrustig wordt op de trailer....). We gebruikten Misty wel om Vicky op de trailer te zetten en dat ging snel (met hulp van een voeremmertje). Alles ging dicht en we gingen op weg. Vicky maakte geen geluid en de achterblijvers ook niet, pffff, gelukkig!
Eenmaal onderweg begon Vicky flink te rammelen en stampen in de trailer en na een minuut of 10 vloog de trailer heen en weer over de weg. Ik minderde vaart en keek angstvallig in mijn spiegels. Tot mijn grote schrik zag ik het deurtje bewegen! Dat kon niet, daar lag stro voor! Het deurtje bewoog nog meer en ik stopte net op tijd om te zien dat het deurtje open vloog en haar neus eruit stak. Ik rende naar het deurtje en zag dat ze òver de stang hing, uiteraard volledig in paniek. Het stro lag overal en ze zat onder het bloed dat uit haar mond drupte.
Het deurtje ging snel weer dicht en we stonden er met twee man tegen om haar binnen te houden. De eigenaresse van Nadiehtje klom dapper over de achterklep naar binnen. De volgende momenten herinner ik me niet goed, maar het lukte haar om stro onder Vicky te leggen als ze probeerde op te staan en één kant van de stang los te maken. Inmiddels was ze in schok en lag ze daar. We probeerden uit alle macht de stang aan de andere kan ook los te krijgen: zo konden we immers niet rijden. We stonden bij een dierenarts om de hoek, maar hij eiste dat we daarheen zouden rijden. Hij keek wel uit om op een doorgaande 80km weg (ik stond uiteraard midden op de weg!) bij een veulen in paniek in de trailer te klimmen, maar wij konden niet rijden met een veulen dat op de stang hing. Terwijl ik overwoog om de brandweer te bellen om de stang door te flexen, hoorden we in de trailer een knal: ze was weer opgesprongen en de stang was losgeschoten. Wat een geluk! (bij een ongeluk).
Ze was nog steeds in schok, maar we reden stapvoets met een hand tegen de deur naar de dierenarts. Hij wilde haar uit de trailer halen, maar dat leek me een slecht plan. Hij moest er toch maar in. Ze leek ongedeerd, leek niks gebroken te hebben en had al haar tanden nog. Hij verdoofde haar en we bonden haar aan de achterstang (ze had zich omgedraaid) zodat ze in ieder geval niet nog een keer door het deurtje zou gaan.
De dierenarts adviseerde ons om terug naar huis te gaan, maar ik zag haar en mezelf hier niet nog een keer hierdoor gaan en we besloten om door te rijden nu ze toch verdoofd was. Zonder verdere kleerscheuren en met de ergernis van half Duitsland voor mijn slakkengang, kwamen we daar aan. Ze leek daar ook relatief ongedeerd: er was wat vel van haar achterbenen en ze had zichzelf flink met het bloed uit haar mond besmeurd en ze was helemaal plakkerig van het opgedroogde zweet. Ze liep en at, dus dat zat wel goed. Ik was nog bang voor inwendige bloedingen, maar ze toont verder geen tekenen hiervan. Het lijkt erop dat het met een sisser is afgelopen.
We gaan haar de komende paar maanden leren om vast te staan en Lightning mag mee om haar weer op te halen. Uiteraard zullen we blijven oefenen met de trailer. Twee keer een "bijna-dood-ervaring" en nog geen jaar oud.... Ironisch genoeg was het dezelfde dierenarts (niet mijn regluiere).... En 's Morgens had ik het nog met iemand over trailerongelukken, ik heb het afgeklopt.... Ik heb ook nog niet de moed gehad om de trailer van binnen schoon te maken met al dat bloed. Wat een horror!
Ondertussen mis ik haar al vreselijk, dit helpt natuurlijk niet. Met Misty gaat het goed. Ze heeft eens lekker uitgeslapen en ook haar uiers zijn nauwelijks dik. Ook de anderen gaan gewoon door met hun dagelijks leven, al waren ze ineens onrustig toen Janka weg was voor een wandeling.
 |
| Furi wil ook mee ;) |
 |
| Nog klink versuft in haar nieuwe stal |
 |
| Dit vindt Misty van het vertrek van haar veulen |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten