NK Paint Horses 2016

Afgelopen weekend was het APHA Nederlands Kampioenschap in Woubrugge. Een flink eind rijden, maar het was een goede locatie. Dat flinke eind rijden maakt ons normaal niet zoveel uit, maar dit keer ging Vicky weer mee en dat vond ik best spannend.

Paard-krentebrood gebakken voor onderweg: slecht voorteken??

We hadden nog meer geoefend en op de trailer gaat ondertussen prima, dus we kwamen zonder kleerscheuren aan tegen 22:00. Paarden op stal, verzorgen en het bed in!

Op zaterdag had ik me laten verleiden om de Halter te starten met Lightning zodat er een NK titel vergeven kon worden (minimaal 3 deelnemers in een klasse), maar eigenlijk vinden we dat niet zo leuk om te doen. Dat waren we na een aantal jaren niet meer doen een beetje vergeten... De resultaten weet ik niet eens meer.

Daarna moesten we snel van paard wisselen, Vicky was aan de beurt voor de futurity Halter. Dat deed ze thuis super, in het bos en op vreemde locaties ook. Hier hoorde ze Lightning schreeuwen op de achtergrond en ze was behoorlijk overstuur. Nog wat poetswerk en manen vlechten zag ze niet meer zitten.

De Halter klasse zelf ging redelijk, ze was wat gekalmeerd, en ze werd 3e van de 5 met een geldprijs. De concurrentie was aanzienlijk, dus ik was tevreden. In de Breeders Cup (alle futurity paarden samen) werd ze nog 5e van de 13, dus ook daar was ik tevreden.

Toen weer gauw paard en outfit wisselen voor de Showmanship. Ik had drie keer ingeschreven: de Jackpot (voor geld), de Novice Amateur en Amateur. In de Jackpot werden we 3e met een leuke geldprijs. De Amateur wilde ik dolgraag winnen, maar ik vergat een deel van de proef en werd gediskwalificeerd :(. Jammer. Bij de Novice ging het beter en werden we Nederlands Kampioen. Joepie! We hadden een persoonlijk hoogste score van 82: dat begint ergens op te lijken en we gaan nog steeds vooruit.

We liepen in een drafje terug naar stal om Vicky weer te halen voor de Color Class, toen de doorman ons terugriep: "je moet zo weer", riep hij. "Ja, dat weten we, maar met een ander paard!" Vicky weer van stal geplukt en hup weer terug. De Color Class is voor mij de meest onnozele klasse die er is: welk paard is het mooist getekend? Tja.... Vicky is mooi getekend (vind ik) en dat vond een van de jury's ook, ze werd 3e van de 12 en heeft daarmee haar eerste APHA punten binnen. De andere jury heeft waarschijnlijk gezien dat ze zo uit het niets steigerde en op haar achterbenen de bak uit strompelde over een balk en bijna omviel. Niemand gewond...

Wat een stress.... Met twee paarden showen is echt te veel. Voor de lunchpauze hadden we al 8 klassen erop zitten! Lightning was helemaal overstuur als Vicky wegging, waardoor zij van slag raakte. Andersom was het beter, met Lightning naar de bak was ok. Af en toe riep hij, maar hij kon haar antwoord niet horen.

De rest van de dag was voor stallen schoonmaken, beetje opruimen, wat rondkijken, hooi regelen en een BBQ. Veel van de show hebben we niet gezien...

's Avonds bekaf ons bed in waardoor ik de wekker vergat te zetten. AAAAAAAAAAAAAAA, paniek toen er op onze deur werd geklopt (waarvoor dank!). Nog nooit zo vlug op locatie geweest! Vicks weer uit stal geplukt en we waren ruim op tijd voor de In Hand Trail. Vooraf was ze onrustig, maar wat deed ze het goed. Niet zo goed als de andere twee paarden, maar zo goed als ze kon. Daarna was zij klaar voor het weekend.

Lightning snel pakken voor de Novice Trail. Niet te lang warm rijden, de dag was nog lang... Hij deed het redelijk goed: hij raakte bijna geen balk aan (we hadden deze week thuis even een discussie...), maar verloor her en der wat op stijl en we werden een keer 1e en een keer 2e (2 jury's). Een zilveren medaille :).

Daarna zijn we gaan opwarmen voor de Ranch Riding: we moesten even op elkaar ingespeeld raken. Na een paar (lees: veel) rake tips van mijn coach ging dat goed en durfde ik het aan. Ik moet dan met een shank op één hand en dat vind ik niks. Daardoor oefen ik dat zelden en tja, dan leer je ook niks...

Tussen de bedrijven door deed Lightning nog even de Lead Line klasse met een 8-jarig meisje en daarna mocht ik voor de Open Ranch Riding. Het ging redelijk goed en werden tot mijn stomme verbazing Nederlands Kampioen. Super! Daarna kwam nog de Amateur Ranch Riding. Die proef reed ik beter, maar door een penalty werden we 2e.

Voor de All Around moest ik nog een onderdeel rijden, dus reden we ook de Horsemanship. We zagen er netjes uit, we deden het ok, maar het was de laatste keer. De moeite had zich in ieder geval geloond, want ik mocht de All Around titel mee naar huis nemen! Daarmee hadden we onze doelen bereikt.

Door alle stress van de paarden en drukte, heb ik er nauwelijks van kunnen genieten. Dat is toch zonde? De tweede dag was beter, maar ik weet zeker dat ik géén twee paarden meer tegelijk show! Met Lightning ga ik niet meer elke show aflopen, en we gaan ook alleen maar doen wat we leuk vinden en goed kunnen: Showmanship en Ranch Riding (en misschien af en toe een Novice Trail). En met Vicky, geen idee, ik ben nog te moe om daarover na te denken en twijfel regelmatig of ik wel zin heb om een jong paard ALLES te leren. Het kan in ieder geval geen kwaad om de kleine meid komende winter lekker pauze te gunnen. Ze heeft sinds ze terug thuis is, alle gemiste knuffeluurtjes met haar zusje ingehaald .

Foto’s volgen….

Veulens verkopen

Het doel van onze mini fokkerij is de beste Paint Horse fokken die er is. Ik vind namelijk (heel bescheiden) dat de kwaliteit van de Paints over het algemeen niet goed is. Het is best verleidelijk om nergens meer op te letten als er een mooi kleurtje op zit en als je hengst of merrie die "kwaliteiten" in 100% van de gevallen doorgeeft aan zijn/haar nakomelingen. Ik vind, misschien gek als Paint liefhebber, dat je op kleur niet kunt rijden. Was mijn eerste paard een Quarter Horse geweest, was ik waarschijnlijk in die wereld terecht gekomen.

Wat doe je als je goede Paints wil fokken? Dan koop je een goede merrie, uit goede lijnen, met schone röntgenfoto's en bewezen nakomelingen. Ze was inderdaad al wat ouder, maar de Europese titels van haar veulens stapelen zich op.

Als ik Europa hiervan mee wil laten genieten, dan moet ik de veulens wel verkopen... Bij de eerste, Ora, was dat niet zo moeilijk: wij hadden niet zo'n klik met elkaar. Ze was zich van haar schoonheid en kunnen bewust en gedroeg zich als een diva. Zij had prachtige bewegingen en een goede bouw, maar helaas geen witte vlekken. Ik had gehoopt dat haar nieuwe mensen haar zouden gaan showen, maar dat gaat waarschijnlijk niet gebeuren: ze showen alleen hun hengsten. Ora wordt waarschijnlijk meteen fokmerrie, als ze niet doorverkocht wordt als recreatiepaard.

Vicky, inmiddels een jaarling, was zo leuk en makkelijk dat ze bij ons bleef. Vicky heeft allerlei vlekken en redelijk wat talent, al is ze niet zo dramatisch goed gebouwd. Voor mij is ze een leuk amateur paard als opvolger voor Lightning (al had dat best nog een paar jaar mogen wachten). Het was niet gepland, maar ze bleef bij ons.

Toen kwam Roxy: wow, zoiets hadden we nog nooit gezien! Het regende complimenten uit allerlei hoeken. Ik moest haar toch zeker houden, zij was immers zoveel beter dan Vicky! Er liepen 6 paarden achterom die ik voornamelijk alleen verzorg buiten mijn werk. Roxy houden zag ik niet zitten. Geen tijd, geen geld, geen plaats ervoor.... Drie merries uit dezelfde lijn was ook wat veel van het goede en buiten haar prachtige uiterlijk moest ik nog maar zien of het talent er zou zijn. Ze is van karakter ook veel voorzichtiger en ik vroeg me af of dat wel bij me paste. Roxy werd voorzichtig geadverteerd en al snel melde zich iemand.

De mensen kwamen uit Zuid Frankrijk en ik moest plechtig beloven haar niet te verkopen voor ze waren komen kijken! Ze hadden al een hengst in de USA besteld, hadden al een bende paarden, nog een merrie uit Canada en nog een merrie in Frankrijk. Roxy kon er ook nog wel bij. Ik had sowieso geen haast en eind juli spendeerden ze een middag bij ons. We hadden een hemel voor onze paarden volgens deze mensen en ze vonden het erg belangrijk dat Roxy in een kudde opgroeide. Roxy moest het zeker worden en ze zou er een goed huis krijgen (ook als fokmerrie)!

Een paar dagen later kwam het tot de contractonderhandelingen. Dat verliep wat stroef, dus ik deed een voorstel. Daarop kreeg ik een mail waarin ze van de aankoop afzagen. Over de prijs waren we het vooraf al eens, maar mijn voorstel was in het verkeerde keelgat geschoten na alle extra kosten voor de te importeren paarden. Tja.... als je wel bereid bent om veel geld achter te laten op de meest commerciële stallen, maar niet daar waar de mensen ervoor zorgen zoals je het zelf ook deed? Ik begreep het niet, maar liet het los.

Ik stelde het opnieuw te koop zetten uit.... Als die mensen Roxy als fokmerrie wilden hebben, dan kon ik dat toch ook doen? Twee veulens van mijn eigen merrie: een als rijpaard en een als opvolger van haar moeder? En ze was zo leuk met Vicky.... Inmiddels waren de twee pensionpaarden verhuisd, dus er was ineens plaats.... Misty was niet gedekt, dus volgend jaar komt er geen veulen. Verkopen kan altijd nog. Kortom, Roxy blijft voorlopig hier!

Oefenen in Houthem

Vanavond mocht ze weer mee naar de les in Houthem. Ze ging voor de tweede keer alleen op de trailer, met dank aan mijn hulp om mijn zenuwen in bedwang te houden. We oefenden het hek, dat best eetbaar bleek en allerlei balken. In het begin vond ze het spannend dat er nog een ander paard was, en toen weer spannend dat ze wegging, maar dat was maar een paar minuten. Braaf paard :).

Oefenen, oefenen, en nog eens oefenen

Een paar weken geleden zaten we aan de buis geketend voor de live stream van het EK voor Paints. Enerzijds om iedereen virtueel aan te moedigen en er een beetje bij te zijn, anderzijds om te zien wat er van je verwacht wordt op zo'n wedstrijd. Goh, wat kunnen al die jaarlingen dat trail toch al goed :s. Ik mocht toen nog blij zijn als we het zouden overleven. Vorig jaar wonnen we niet omdat we de minst goede waren (dat was misschien ook wel zo), maar zeker omdat we niet zo goed geoefend hadden als de anderen. Tja, zelf schuld. Dit jaar gebeurt me dat niet.

Sindsdien heeft Vicky er bijna elke dag aan moeten geloven! We oefenen in de bak, in de wei, in het bos, op de trailer, op wedstrijdlocatie, op trainingslocatie, op de poetsplaats, alleen, samen, etc... Het werpt z'n vruchten af, ze doet het goed en meestal nog graag ook nog.

Liefst had ik er voor de halter wat meer spieren op, dus gingen we toch maar wat longeren. Daar had ik haar voor het NK niet voor opgegeven, maar ze deed het zo goed dat ik erover twijfelde. Tot de dag dat ze besloot dat ze zich best kon omdraaien :(. Die training hebben we toch positief kunnen afsluiten, maar ik ging er niet weer aan beginnen om ellende te voorkomen. In plaats daarvan gingen we in het bos wandelen.

Inmiddels kan ze aan de hand meelopen, stoppen en draven, heel alert en ontspannen. Achteruit is nog wat moeizaam, maar we hoeven ons zeker niet te schamen. De trailobstakels zijn best leuk en gaan beter dan bij veteraan Lightning. Ze tilt haar voeten braaf op en gaat overal mee naar toe.

Morgen thuis weer oefenen, oefenen, en nog eens oefenen. Zo leuk en spannend tegelijk :)

Af en toe een tukje tussendoor

Halter: stilstaan is leuk!

Zelf in het bos blijft ze braaf staan

Achteruit voor de oefenperiode

Wat daar gebeurt is veel interessanter!

Grote jaarling....

Wandelingen

Genieten van paard en omgeving....

bij maanlicht

met Vicky en Lightning

Kappersopleiding

Met dank aan Roxy: zonde....

Boejuh....

Roxy wilde spelen met het vliegenmasker van haar zus. Och, dan probeer ik het toch meteen even. Interesseert haar niks, haha. 

Bijschrift toevoegen

Vlekkenspam

Inhaalslag

Elke dag maak ik leuke, minder leuke, maar vooral bijzondere dingen mee met de paarden. Ik wil het allemaal kwijt, maar kom er niet aan toe. Ik ben namelijk òf aan het werk òf met de paarden bezig. We hebben er nu 4 achterom staan (er is e.e.a. veranderd....), waarvan er twee aan het einde van de maand mee naar het NK gaan en één nog alles moet leren. Gelukkig is er dan nog een waar ik niks mee hoef te doen, maar haar uiteraard ook aandacht wil geven.

Als ik er echter tegenaan blijf hikken, komt er nooooooooit meer wat op m'n blog, dus dan maar af en toe iets volledig willekeurigs :).

Roxy leert voor kapper en oefent op de manen van Vicky die ondertussen al richting 40 cm lengte gaan (en dat voor een jaarling!). Dat vind ik zonde en ik wilde ze lang laten. Azijn werkte niet, dat lustte Roxy best. Om die reden vlecht ik in en met de bijkomstige reden dat ze graag in de plas gaat liggen (het druipt er soms echt vanaf :(), krijgt Vicky nu 's nachts een dekentje om tot aan de wedstrijd. Daarna amuseren ze zich maar, het groeit ooit wel weer bij.
(Jammer dat die wedstrijd altijd zo laat in het jaar is, dan hebben ze bij mij al flink wat winterhaar.)

Vicky zou Vicky niet zijn als ze zich daar vooral niks van aan zou trekken. Normaalste zaak van de wereld, zo'n deken. Ik herinner me Lightning, hij durfde de eerste keer niet meer van de plek, LOL.